Niewielki domek panny A.

Alishia

Niewielki, bardzo jasny i przytulny domek na przedmieściach. Bałaganu się tu nie stwierdza, za to w centrum salonu stoi piękne pianino, na którym dziewczyna od czasu do czasu gra. Przy oknie stoi sztaluga, a w kącie pudło z maszyną do szycia i różnymi materiałami.

**

Gdy już skończyła ustawiać meble i sprzątać, usiadła w kuchni z kubkiem gorącej herbaty i zaczęła się zastanawiać, czy przeprowadzka tutaj była dobrym rozwiązaniem. Przecież nikogo tutaj nie znała.

Alishia

Załóżmy, że wyszła, no nie? xd.

No więc przyszły z Jessie. Zaprowadziła ją do kuchni i nastawiła wodę na herbatę.
- Chcesz jakąś specjalną?- Zapytała, otwierając szafkę z różnymi rodzajami herbat i pokazując ją dziewczynie.

Jessie · Gość

Rozejrzała się w domu i stanęła przy wejściu do kuchni, - Mhm..jeśli można...prosiłabym o niezbyt mocną i z miodem - uśmiechnęła sie.

Alishia

- Okej.- Wrzuciła torebki do kubków i usiadła przy stole.- Od dawna tu mieszkasz?- Zapytała.

Jessie · Gość

Tak jak dziewczyna, usiadła przy stole na krześle. - Jakiś rok i kawałek - odpowiedziała. Spojrzała na nią z uśmiechem, - opowiesz coś o sobie? - zapytała.

Alishia

- Hm, okej.- Powiedziała i zastanawiała się chwilę.- No więc urodziłam się i - zawahała się - możnaby powiedzieć, że wychowałam w Los Angeles. Gdy miałam 16 lat uciekłam z domu i zamieszkałam u koleżanki. Jej mama nauczyła mnie grać na pianinie i szyć. W wieku 18 lat zrobiło mi się trochę głupio, że siedzę im na głowie, więc zaczęłam pracować i zamieszkałam sama, ale jakoś nie umiałam się już odnaleźć w tamtym mieście, więc przeniosłam się tutaj.- Powiedziała. Fakt, brzmiało to trochę mętnie, ale nie chciała dziewczyny zanudzać historiami ze swojego domu.

Jessie · Gość

Wysłuchała tego co dziewczyna powiedziała, - ciekawe...pewnie też miałaś kłopoty w rodzinie... - mruknęła. Usiadła głębiej w fotelu i spojrzała na nią, - skoro ty opowiedziałaś o sobie, to teraz ja muszę - uśmiechnęła się. - No więc, ja jestem z Nowego Jorku, mam brata Henry'ego i siostrę Madeline. Rodzice...gdzieś sobie żyją. Jak miałam 18 lat, miałam chłopaka, już długo ze sobą byliśmy, po jakimś czasie poprosił mnie o rękę, a ja głupia się zgodziłam. Gdy już szłam do ołtarza, uświadomiłam sobie ze go nie kocham i nie chcę z nim być, to był impuls, wzięłam nogi w zapas i wybiegłam z kościoła. Tak rozpoczęła się moja wędrówka - uśmiechnęła się. - Jeździłam w różne miejsca i zawsze oglądałam się za siebie i patrzyłam, czy ten Samuel przypadkiem mnie nie goni. W końcu przyjechałam tutaj i jakoś zostałam. Spodobało mi się tutaj a i siostrę tu znalazłam - powiedziała, - to jest moja historia w skrócie - dodała.

Alishia

Uśmiechnęła się do niej.
- Nie no, niedoszłych mężów nie posiadam.- Przyznała otwarcie.- Ale wydaje mi się, że chyba już cię nie goni. Przez ten rok pewnie by cię znalazł.- Zauważyła.

Jessie · Gość

Uśmiechnęła sie, - no chyba nie... - powiedziała i rozejrzała się po domu, - fajnie go urządziłaś - mruknęła.

Alishia

- Dzięki.- Uśmiechnęła się, dmuchając na herbatę, żeby szybciej wystygła. Milczała chwilę. Chciała o coś spytać dziewczynę, ale nie wiedziała, jak ma to ująć.- Posłuchaj, czy... Czy ludzie w tym mieście są... hm... mili?- Zapytała w końcu, nie mogąc znaleźć właściwego słowa.

Jessie · Gość

- Ludzie mili? bardzo, wszyscy których spotkałam są bardzo mili, życzliwi i pomocni. Nie ma takiego drugiego miasta - powiedziała z uśmiechem.

Alishia

- Cóż, to chyba dobrze trafiłam.- Ucieszyła się, uśmiechając się szerzej.- Bałam się, że wpadnę z deszczu pod rynnę.- Przyznała.