Nowy park

Dereck

Nie patrzyła na niego. Przysunął się do niej nagle i w pewnym moemncie pocałował ją z zaskoczenia. Pozostało pytanie po kiego grzyba to zrobił..?

Charlie

Dziewczyna odsunęła się od niego.
Znowu sobie humor poprawiłeś - zapytała szorstko. Sama nie wiedziała czemu. Bolało ją to, bo przez to może coś do niego poczuć i będzie tak jak kiedyś. O ile już nic do niego nie poczuła.

Dereck

Spojrzał na nią zamroczonymi od narkotyków lekko oczami.-Nie , tak nie umiem.-powiedział Był przekonany, że nie kocha, że nie umie. Nawet w tym momencie się przy tym upierał. Niepostrzeżenie pochylił się nad nią i pocałowała ją znowu.

Charlie

Ta ponownie sie odsunęła.
Proszę cię nie rań mnie jak inni - powiedziała. Przymknęła lekko oczy. Westchnęła.

Dereck

-Jeszcze tylko raz -szepnął znów łącząc jej usta ze swymi. Za każdym pocałunkiem jego wewnętrzna uśpiona wiara w lepsze jutro wracała ze zdwojoną siłą. Słyszał w głowie słowa babci, jej nauczanie i pocieszanie. Krzyki rozwiedzonych rodzicó usuwały się w cień. Pojawiał się obraz zmarłego kumpla i tego , który skończył w pudle. Za każdym obrazem pojawiała się babcia mówiąca mu , że da radę , że się nie stoczy.Że jest dobry. Tym razem wszystko nie mogło się skończyć , gdy dziewczyna się odsunie . Objął ją wpasie nadal słysząc w głowie szept babcinych ust, który dał mu co nieco do zrozumienia. Nie całowal jej na odczep. W jego wargach popłynęła krew, a serce zabiło.Pocałował ją czule.

Charlie

Dziewczyna była nadal zszokowana tym całym zajściem. Zarzuciła mu ręce na kark i odwzajemniła pocałunek. Sama nie wierzyła, że szczęście ją jeszcze może spotkać. No chyba, że chłopak sobie w ten sposób naprawdę poprawia humor. Nie wtedy by już na pewno nie została tutaj ani minuty dłużej. Serce zaczęło jej coraz szybciej bić.

Dereck

Powoli odsunałsię od niej. Wznióśł oczy do nieba -Dziekuję -szepnął. Spojrzał na dziewczynę. -Przepraszam- powiedział. Zrobił krok do tyłu w obawie przed jej reakcją.

Charlie

-Żałujesz - zapytała. Spojrzała chłopakowi w oczy. Modliła się w duchu by ten powiedział Nie.

Dereck

-Nie-powiedział prawdę. To czego doznał stało sie wielkim przełomem. Nie wiedział tylko dlaczego akurat ją to musiało spotkać. Dlaczego ją musiał w najgorszym przypadku zranić.

Charlie

Dziewczyna podeszła do niego i wtuliła się w niego. Uśmiechnęła się kątem ust. Może jednak był jakiś plus przyjazdu tutaj.

Dereck

Stał osłupiały. Co niby miał zrobić, co powiedzieć. Położył jej jedną rękę na ramieniu. Sam nie wiedział czemu babcia przyszła w takim momencie. Wzniósł oczy ku niebu.

Charlie

Dziewczyna również nie wiedziała co zrobić. Odsunęła się od niego. Nie wiedziała czy dobrze zrobiła. Westchnęła tylko.

Dereck

Złapał ją za dłonie-Na prawdę przepraszam Charlie.-powiedział do niej szczerze.Uśmiechnął się baldo. Miał nadzieję, że dziewczyna nie odwróci się od niego.

Charlie

Dziewczyna nie wiedziała co już mówić.
Czyli żałujesz - zapytała. Tylko do zdołała z siebie wykrztusić. Spuściła wzrok.

Dereck

-Nie Charlie nie..Nie chcę być jedynie kolejną świnią, która Cię zrani.-powiedział. Znów poczuł chęc na skręta. Westchnął nadal trzymając ją za ręce.