Mała kawiarnia

Mikael

Przyszedł z Juliettą.
-Pasuje Ci tutaj? - zapytał wchodząc do niewielkiego, lecz przyjemnego - i przede wszystkim ciepłego - lokaliku.

Gość

Rozejrzała się dookoła, każdy na nich zaczął się patrzeć - Powiedz mi o co chodzi? patrzą się na nas jakbyśmy byli z Marsa... - wyszeptała do niego. Podeszła do stoliku. Usiadła.

Mikael

Rozejrzał się dyskretnie. Rzeczywiście, kilka osób się odwróciło, ale już powrócili to swoich zajęc.
- E, chyba nic specjalnego. - stwierdził idąc za nią do stolika.

Gość

Założyła nogę na nogę. Powiesiła na oparcie krzesła swoją torebkę. - A więc powiedz coś o sobie. Skąd jesteś? - zapytała patrząc przez okno. Nagle jej grzywka spadła na oczy.

Mikael

- Urodziłem się w Norwegii, ale nasze rodowody możemy omówic później. Na razie trzeba zatroszczyc się o to, żebyś wreszcie się trochę rozgrzała. – stwierdził rzeczowo.
- Chcesz kawę, herbatę? – upewnił się jeszcze.

Gość

Uśmiechnęła się pod nosem - Kawę proszę. - poprawiła swoje włosy. Zaczęła się rozglądać po lokalu. Jej wzrok stanął ponownie na oknie. Obserwowała pieszych śpieszących się do domów.

Mikael

Skinął głową i odszedł do lady, zostawiając dziewczynę przy stoliku. Powiedział kilka słów do obsługującej kobiety, po czym wyjął z kieszeni kilka drobnych i włożył jej do ręki.

Gość

Zauważyła, ze chłopak płaci. Nie była z tego zadowolona, że ktoś za nią płaci. Wstała podchodząc do niego mruknęła. - Później Ci oddam jak wyjdziemy stąd. - powróziła na swoje miejsce.

Mikael

Spojrzał na nią bez zaskoczenia. O tak, dziewczyny często chciały sobie płacic, ale tym razem postanowił się nie zgodzic.
- Daj spokój. Powiedzmy, że to ja Cię tu zaprosiłem, dobrze? - spojrzał na nią pytająco.

Gość

Spojrzała na niego rozbawiona - No dobrze, na sam początek moim zdaniem jesteś nieprzewidywalny. - mruknęła przymykając lekko oczy. Nie ukrywała, że nadal tęskni za Alexem. Jedynie tęsknota jej pozostała.

Mikael

Uśmiechnął się.
- Świetnie. W takim razie wracaj do stolika, zaraz przyjdę. – obiecał zerkając na kelnerkę za ladą.

Gość

Poprawiła jedynie bluzkę oraz szal na szyi. Usiadła na krześle myśląc głęboko. Założyła nogę na nogę ponownie. Zaczęła grać muzyka w lokalu. Skierowała po raz trzeci głowę w stronę okna. Niedowierzająco pomrugała kilka razy powiekami, czyżby tam stał Alex?

Mikael

Po chwili wrócił do stolika z dwiema flankami i cukierniczką.
- Ne wiedziałem czy słodzisz, więc wziąłem. – wyjaśnił stawiając wszystko na stole. Dostrzegł wzrok dziewczyny.
- Kogo tak wypatrujesz co? – zapytał siadając.

Gość

Nagle postać zniknęła z jej pola widzenia - Nie wiem czy to on, czy nie... - powiedziała z trudem kierując wzrok ku niemu. Była lekko wystraszona widząc osobę. Lecz ty to na pewno był to on?

Mikael

Przyjrzał się jej uważnie, z niepokojem.
- O kim mówisz? Wszystko w porządku? - upewnił się.