Dom Dereck'a

Charlie

Tak - powiedziała. Kiedy ten wszedł do łazienki zaczęła chodzić po domu. Dotykała wszystko opuszkami palców. Uważała by nic nie popsuć.

Dereck

Ochłonął pod prysznicem. Nie siedział tam długo. Narkotyki rozeszły się po jego ciele.Wyszedł w samych spodniach jeszcze na wpół mokry. Nie wszystko docierało do niego. Był jak dziecko, zgubiony.-Zapomniałem koszulki -bąknął do dziewczyny.

Charlie

Dziewczyna akurat stała blisko niej i rzuciła ją chłopakowi.
Proszę - powiedziała. Przyglądała mu się uważnie.

Dereck

Chwycił ją szybko. Chciał ją założyć lecz jeszcze był mokry.Przerzucił ja przez ramię.-Czekałame na telefon..-powiedzial patrząc na dziewczyne.

Charlie

Dzwoniłam - powiedziała.
Lecz ty wyłączyłeś telefon - dodała. Westchnął ponownie. Opuszkami palców przejechała po jakimś krześle.

Dereck

-Czoraj..Myślałem, że zadzwonisz .Po tym co się stało. Czekałem do późna-dodał i zrobił niepewnie parę kroków w jej strone.

Charlie

Wczoraj nie mogłam - powiedziała. Nie miała ochoty w ogóle z nim gadać. Płakała cały czas, a potem usnęła.

Dereck

-Więc czemu dzis przyszłaś .? -spytał patrąc jej w oczy.On sam się już w tym pogubił.

Charlie

No, bo dzisiaj już lepiej się czuje - przyznała. Westchnęła. Wzięła rękę z krzesła i spojrzała na chłopaka.

Dereck

Wsunął na siebie koszulkę i podszedł do niej bliżej.-Nienawidzisz mnie przecież, za to że biorę, za to jaki jestem..-powiedział do niej patrząc jej w oczy.

Charlie

Nienawidziłam - powiedziała. Teraz go kocha więc nie może go nienawidzić. Westchnęła.

Dereck

-A co się zmieniło.?-spytał podchodząc powoli jeszcze bliżej.-Nie widzisz już chłopaka , który zgubił się w życiu .?

Charlie

-Czemu masz w to nie uwierzyc - zapytała patrząc mu w oczy. Tak chciałą by on ją pokochał tak jak ona go.

Dereck

-Bo wiara w ludzi to zła rzecz-odpowiedział patrząc jej w oczy.Oparł czoło o jej głowę. Po co to robił.?Sam nie wiedział.

Charlie

Ja nie uważam, że to zła rzecz - powiedziała. I wierze, że się zmienisz - dodała