Jezioro

Dereck

Wypił to co nalał i spakował do torby-Chcesz iśc do domu.?-spytał wstając.

Charlie

Tak - odparła wstając. Usmeichnęła się. Zaczęła iść w kierunku swojego domu. Przystanęła na chwile i spojrzała na chłopaka. Idziesz - zapytała.

Dereck

-Jasne-zawołął zbierając się i ruszył za nia. Po chwili niespiesznie ją dogonił.

Charlie

Przyszła nad jezioro. To było ich jezioro. Westchnęła w duchu i usiadła blisko tafli wody. Jedna łza spłynęła jej po policzku, ale szybko ją starła. Musi mieć dobre wytłumaczenie. Już trzeci ją zranił. Ponoć do trzech razy sztuka. Nie w jej przypadku. Miała nadzieje, że gdy go ujrzy nie pęknie coś w niej.

Dereck

Przyszedł z lekko spuszczoną głową. Nawet informacja ,że jego ręka już jest w miarę sprawna niczego nie zmieni. Przygryzał nerwowo wargę popalając papierosa.Gdy ją zauważył pobladł i zebrałsię w sobie. Ojciec. Przypomniał sobie ostatnią awanturę.Nie chciał być taki jak on.

Charlie

Gdy go ujrzała znowu łzy zaczęła napływać jej do oczu. Nie umiała się opanować. Zaczęła je wycierać, ale za to miała cały makijaż rozmazany. Westchnęła. No już trudno się mówi. Teraz skupiała się na tym by być twardym.

Dereck

Bez słowa usiadł obok niej. Wyrzucił peta. Nie wyglądał jak zawsze miał podkrążone oczy i nieco sm utny wyraz twarzy. Ciemny długi męski płaszcz w ogóle do niego nie pasował tak sama jak dól wyłaniających się spodni od garnituru czy koszula ukryta pod nim. Zdjął skórzane rękawiczki i położył je przed soba ze stoickim spokojem zupełnie jakby nagle miał ze 30 lat.Przeniósł wzrok na dziewczynę i lekko rozchylił usta.
-Wróciłem. Uciekłem i jestem.-powiedział krótko cięzkim męskim powaznym wręcz głosem.

Charlie

Spojrzała na niego. Nie wyglądał jak jej Dereck. Wyglądał bardzo... ee poważnie. - Naprawdę? A ja myślałam, że jakiś koleś się do mnie przysiadł - warknęła. Ta jak zwykle wredna i sarkastycznie. Nie mogła tego pohamować. Nawet nie chciała. Była na niego zła.

Dereck

-Byłem w domu. Właściwie to mnie zgarnęli z badania i nawet nie miałem jak zadzwonić.Nawet nic z domu nie zabrałem. Wujek się,żenił brat ojca, poraz trzeci już chyba-mówił nieco sucho i bez wyrazu. Nie był dumny ze swojej rodziny.-Jak zwykle musiał trochę u nas pomieszkać i w międzyczasie wyszło na jaw,że jestem niepełnosprawny. Wysłali mnie do specjalistycznego szpitala, już w sumie lepiej-powiedział pokazując jak zgina palce i kręci nadgarstkiem.-Moi rodzice się rozwiedli. Z mojej winy. Matka kryła mnie kiedy próbowałem uciec i wyszło na jaw,że od dawna mają problemy.Sąd przyznał mi cały majątek który posiadali. Zostawiłem go pod opieką Tiny. Do jutra muszą się wyprowadzić. A ja wróciłem. Tu gdzie moje miejsce.-dokończył. Czy to w ogóle miało jakiekolwiek nzaczenie.?

Charlie

Wymówki. Faceci zawsze je mają. A on to w ogóle miał już dobrą. Usmeichneła sie delikatnie, ale zaraz spochmurniała. Niech się trochę potrudzi. Miała wielką ochotę się do niego przytulic i zacząć płakać, ale nie mogła. Chciała być oschła i taką grała.

Dereck

Wyjał z płaszcza z zewnętrznej kieszeni mału pakuneczek i rozwiązał go sprawnie ale i powoli ciesząc sie w duchu ,że może władać sprawnie ręką. Wyjał bowiem malutkie czarne pudełko w którym były kolczyki łancuszek i pierścionek.
-Nie musisz tego przyjąć. Wiem,że wygląda to fatalnie, ale chciałem Ci to dać po powrocie ze szpytala jednak nie wyszło. -powiedział i podsunał owo pudełeczko dziewczynie.

Charlie

Czy on musiał ją zawsze obdarowywać prezentami gdy ta była zła? Wzięła ostrożnie pudełeczko. Czuła się dziwnie. Cały czas coś jej dawał. Nie lubiła dostawać prezentów na przeproszenie. Rodzice robili identycznie.

Dereck

-Możesz robić co chcesz. Nie błagam w ten sposób o wybaczenie. Nie jestem z tych. Zmieniłem się..-powiedział zakładając rękawiczki. -Żałuję tego co się stało. Zachowałem się jak cham. -dodał i bez ostrzeżenia sięgnał jej ust pocałowawszy przeciagle. -Tęskniłem-rzucił gdy już stał na równych nogach. Ruszył wolno w stronę miejsca w którym zaparkował..samochód.

Charlie

- I znowu mnie tak zostawiasz? - zapytała. Miała teraz mieszane uczucia. Westchnęła w duchu. Momentalnie wstała, ale nie ruszyła się w z miejsca.

Dereck

-Nigdy-powiedział usłyszawszy jej reakcję. W jednej krótkiej chwili znalazł się tuż przed nią i zatopił bez pytania swe usta w jej a dłonie obie położył na jej talii. Człowieczek się zmienił.