Góry.

Mikael

-Oj tak. Chyba mam szczęście, że nie jestem najmłodszym dzieckiem w rodzinie, gdybym miał miec taki nadzór...no cóż, tylko się powiesic. - stwierdził szczerząc zęby.

Massie Carlson

- Nie, to nie dobry pomysł. Najlepiej od razu skoczyć z mostu, lepszy efekt.- stwierdziła uśmeichając się szeroko. Poprawiła włosy, strasznie jej przeszkadzały. Co chwila musiała odgraniać je z oczu.

Mikael

Zamyślił się.
-W sumie, to masz rację. Zawsze chciałem latac, a to dostarczyłoby podobnych wrażeń. - zgodził się z rozbawieniem.

Massie Carlson

- Dokładnie. Znaleźć tylko jakiś wysoki i super atrakcja.- uznała chichocząc pod nosem. Spojrzała przelotnie na widok z gór.

Mikael

Przez chwilę nie odpowiadał, patrząc na dziewczynę.
-No proszę. Massie, Ty umiesz mówic. - stwierdził po chwili i wyszczerzył zęby w uśmiechu.

Massie Carlson

Wzruszyła ramionami.- Tak jakoś, no wiesz ..znam kilka słów, innych mnie nie nauczyli.- zażartowala śmiejąc się pod nosem. Fakt, teraz to umiała być 'normalna', może po prostu musiała sie przyzwyczaić?

Mikael

- Popracujemy nad zasobem Twojego słownictwa. Kupię Ci słownik i codziennie będziesz poznawała dziesięc nowych słówek. - zażartował.

Massie Carlson

Skinęła głową.- Poczekaj, nie wiem jak to nazwać, zapomnialam, no.- mruknęła, unosząc wzrok.- Ah, no tak. Dziękuję.- wyszczerzyła zęby.

Mikael

Westchnął teatralnie.
-Dziewczyno, musimy brac się do roboty. Inaczej jutro zapomnisz co to krzesło. - stwierdził zmartwionym tonem.

Massie Carlson

- Krzesło, krzesło, krzesło... a wiem! Takie, o.- mruknęła, zaczynając teraz 'malować' palcem w powietrzu owe krzesło. Malo kto by się domyslił, ale luiczą się chęci. Chyba na prawde przekonała się co do chłopaka.

Mikael

Parsknął cichym śmiechem.
- Nie dośc, że umiesz mówic, to jeszcze jesteś utalentowaną artystką! Zdjąłbym przed Tobą kapelusz, gdybym go miał. - zapewnił z uśmiechem.

Massie Carlson

- Powinnam na tym zarabiać.- uznala, całkiem powaznie. Jednak zaraz zaczęła się śmiac. tak to był jej jeden z nielicznych napadów śmiechu. Mało kto tez, mógł go w ogóle zobaczyć.

Mikael

-Nic nie stoi na przeszkodzie. Możesz na przykład dawac lekcje... lekcje... lekcje malowania krzeseł. - wpadł w końcu na genialny pomysł i wyszczerzył zęby w uśmiechu.

Massie Carlson

- A pomożesz mi? Sama sobie nie poradzę.- zapytala tlumacząc od razu. Zacisnęła wargi, tak by więcej już się nie śmiać, już nie tak bardzo.

Mikael

-Hm... - udał, że się zastanawia.
-Zgoda, ale tylko pod jednym warunkiem. Musisz obiecac, że jeszcze się ze mną umówisz. - polecił z uśmiechem.