Mała plaża.

Martha Obentley

Wzruszyła ramionami i obróciła się na pięcie. Zaczęła iść powoli przed siebie, nie zważając na chłopaka. Nie zgubi się tutaj, chyba że ucieknie. Schowała dłonie w kieszeniach kurtki. No dobra, jednak jest troszkę zimno, ale nie będzie o tym wspominać, bo powie "a nie mówiłem?".

Cristian Verso

Podążył za nią powolnym ruchem.- Mało ludzi jest, nie?- zapytał rozglądając się. Faktycznie mało, kilka na krzyż. A to nawet dobrze, jak jest tłocznie to jest dziwnie. Po chwili chłopak dogonił Marthę w kroku.

Martha Obentley

- Bo pewnie wolą siedzieć w ciepłym miejscu, a nie tutaj - odpowiedziała. Do tego usiąść na kanapie, włączyć telewizor i leniuchować z kubkiem gorącej herbaty. Zerknęła na moment na Cristiana, badając wyraz jego twarzy. Musi poczekać na dobry moment, a nie chce go też przypadkiem zdenerwować, nigdy nic nie wiadomo.

Cristian Verso

Spojrzał na Marthę.- No cóż, ja się im nie dziwię.- mruknął. Tak, bo w taką pogodę, na wietrzystą plażę to wariactwo. Ale co tam, może potem gdzieś wyskoczą, a jak nie to zaprowadzi Marthę do domu i pójdzie do siebie. W każdym razie, tu i tam będzie ciepło.

Martha Obentley

- Czy chciałbyś mi coś powiedzieć? - zapytała, zerkając na niego zaciekawiona. Głównie chodziło jej o tą plażę, może chłopak specjalnie nic nie komentuje na głos, tylko w myślach wszystko przeklina? Odwróciła się do niego przodem, przez co skazana była na spacerowanie bokiem, na szczęście tylko chwilowo. To dość niewygodne.

Cristian Verso

- Nie.- odparł krótko, kręcąc przy tym przecząco głową. Włożył dłonie do kieszeni kurtki, jemu też powoli było zimno. Jeszcze trochę, a palce odmarzną. Ale co ta, bywa i to w końcu zima ; p

Martha Obentley

Martha odwróciła się, by znowu móc iść normalnie. Zwolniła kroku, tym samym zostawiając Cristiana przed sobą. Po chwili całkowicie się zatrzymała i schyliła po śnieg. Nabrała go w dłonie.
- Wiesz co, ostatnio odezwał się do mnie Pan Śnieg, pamiętasz go? Mówił, że się stęsknił i chciałby się z Tobą zobaczyć - powiedziała, formując ze śniegu kulkę. - Mam nadzieję, że nie masz nic przeciwko i z chęcią się z nim spotkasz, bardzo o to prosi - dodała zaraz, a następnie rzuciła w Cristiana śnieżną kulką.

Cristian Verso

Uśmiechnął się chytrze.- Pan Śnieg? Luuubię Pana Śniega.- odparł szczerząc się. Schylił się szybko, wziął garść śniegu i ulepił szybko kulkę. Rzucił w dziewczynę i zaraz brał się za kolejną śnieżkę.

Martha Obentley

Odbiegła troszkę w bok, pewnie po to, by mieć troszkę więcej czasu, choć to i tak zapewne błędne myślenie. Nabierała kolejne porcje śniegu i rzucała nimi w chłopaka z szczerym, prawdziwym śmiechem. Martha lubiła, gdy wszystko układało się dobrze, a tak chyba było też teraz.

Cristian Verso

Oddawał tyle rzutów kulek, ile był w tanie zrobić. - Martha.. chyba masz coś na twarzy.- zaczął, zbliżając się do niej. W miarę unikał śnieżek, a swoją trzymał w dłoni, nieustannie, powoli, spokojnie do niej podchodząc. Jakby nigdy, nic.

Martha Obentley

- Chyba sobie żartujesz. Chyba raczej na pewno - zmierzyła go wzrokiem. Rzuciła w niego śnieżką, którą akurat miała w dłoni. O nie, nie, nie. Skoro on trzyma tą śnieżkę cały czas, podchodzi blizej, w dodatku wciska jej jakieś kity o czymś na twarzy, to ona chyba się domyśla co chce zrobić. Spojrzała na niego złowrogo. No nie zrobi tego, nie może, nie będzie AŻ taki straszny.

Cristian Verso

- Jesteś ładną dziewczynką. Pan Snieg, luuubi dziewczynki. - zaśmiał się tym razem przyspieszając kroku. W końcu doszedł do dziewczyny, złapał ją wolną dłonią za łokieć. Nie mocno, ani też nie za lekko, tak, żeby nie uciekła. Uśmiechnął się chytrze.

Martha Obentley

No to pięknie. Po co rzucała w niego ostatnią śnieżką? Po co stała w miejscu? Teraz się wkopała, ale niiiic, potem się zemści. Znowu. Patrzyła na Cristiana z poważną miną, mrużąc oczy. Niech ten śnieg dotknie jej twarzy, będzie źlee...

Cristian Verso

Oj, będzie źle, będzie. Cristian objął ją jedną ręka w pasie, tak by w razie potrzeby, nie przewróciła się i mógłby ją przytrzymać. Jednak drugą ręką wtarł jej śnieg w twarz.- Oh, jaka czyściutka.- powiedział obejmując ją teraz dwoma rękoma, tak aby nie mogła schylić się po śnieg.

Martha Obentley

- Masz przechlapane - mruknęła przecierając twarz. Oj, ma. I to bardzo. Lepiej niech się boi. Martha - złoczyńca - złodziej weźmie się do roboty. Szybkim ruchem odczepiła jego ręce od siebie i odeszła kilka kroków dalej, ale niedaleko. Ukucnęła tyłem do chłopaka i schowała twarz w dłoniach udając, że coś się stało. Przez pare chwil nie zmieniała pozycji, potem opuściła ręce i pociągnęła nosem. Nabrała sporą ilość śniegu, gwałtownie wstała i zamaszystym ruchem sypnęła śniegiem w Cristiana.