Karczma "Pod Rozbrykanym Kucykiem"

Anett

Zrobiła kilka łyków czekolady. Zapytała - Czym sie interesujesz? - wpatrywała się w przechodniów za oknem. Od czasu do czasu spogladała na chłopaka. Usmiechnęła się do niego ciepło.

Martin

Wzruszył ramionami.
- Tym i owym. Gram na gitarze, pływam. Nie mam jasno wytyczonej konkretnej ścieżki zainteresowań. - wyjaśnił.

Anett

- Aha. - mruknęła pod nosem. Dodała - Ja zaś pasjonuje się malarstwem. Moje jedyne zainteresowanie. - powiedziała do chłopaka robiąc ostatnie łyki gorącej czekolady.

Martin

Skinął głową.
- A co takiego malujesz? Portrety, pejzaże, scenki rodzajowe? -ma nie znał si na malarstwie, lenie był kompletnym ignorantem. Chętnie posłucha cod dziewczyna ma na ten temat do powiedzenia.

Anett

- to już zależy ode mnie, można stwierdzić że maluje wszytsko. Prócz portretów. Może do zdawać się dziwne, ale od dziewciństwa nie potrafiłam namalowac odpowiedniej proporcji głowy. zawsze mi wychodziły jakies koszmary. - stwierdziła patrząc na niego kątem oka.

Martin

Uniósł lekko jedną brew.
- Och, nie. Nie wydawałoby Ci się to dziwne, gdybyś zobaczyła moje dzieła. - zauważył uśmiechając się lekko.

Anett

Zaśmiała się wkładajac na nos oklury, to było jej zabezpieczienie przed jakimikolwiek pytaniami. - Mam nadzieję, że kiedyś mi je pokażesz. Pozwól, ze oceni to profesjonalista.

Martin

Spojrzał na nią z rozbawieniem.
- Żartujesz? One od lat spoczywają snem wiecznym w skupie makulatury. Być może miałaś je w ręce czytając gazetę. - zauważył robiąc łyk piwa.

Anett

Zmierzyła go wzrokiem - A skąd wiesz? Może niepotrzebnie je nie wyrzucałeś? - powiedziała do niego z tajemniczym uśmieszkiem pod nosem. przejechała po swoich włosach.

Martin

Wzruszył ramionami.
- Może. Ale tak czy inaczej to zrobiłem. - zauważył obojętnie. Niespecjalnie obchodziło go, co mógł stracić.

Anett

- Moze opowiesz mi coś o sobie więcej? - zapytała unoszac jedna brew, wpatrywała się w niego pytająco. Schowała swe dłonie w rękawach koszulki. Zagryzła delikatnie wargę.

Martin

Zawahał się.
- Wolałbym nie. - przyznał po chwili. Cóż, on naprawdę nie lubił opowiadać o sobie, wolał, gdy dana osoba po prostu go poznawała.

Anett

- Nie będę nalegać. - mruknęła. Po czym kelner podszedł do stolika, wziął od niej szklanke po gorącej czekoladzie. Obserwowała uważnie Martina. Jego osobowść, choć jej cząstka ją zafascynowała.

Martin

Skinął głową w niemym podziękowaniu. Cóż, umiał docenić fakt, że ktoś nie miesza się w cudze sprawy. Oddał kelnerowi pustą szklankę, przeniósł wzrok na dziewczynę.

Anett

- Skąd pochodzisz? - zapytała wyrwana nagle ze swych rozmysleń. Gdy tak nagle pogrążała się w myslach, mogła zapomniec że jest w jakimkolwiek towarzystwie. Często przez to wszyscy ją odtrącali.