Karczma "Pod Rozbrykanym Kucykiem"

Jane

Wypuściła powietrze z ust, tworząc przy tym cichy gwizd. - A co piłeś?- zapytała po chwili. Chociaż coś. Co do jedzenia to będą pewnie pospolite frytki, czy też pizza, lub coś podobnego.

Martin

Wzruszył ramionami.
- Piwo. - odpowiedział krótko przeczesując palcami włosy. Tak, chyba przydałaby mu się wizyta u fryzjera, stanowczo zbyt długo pozwolił im rosnąć.

Jane

Skinęła głową. Tego nie będzie pić. Westchnęła cicho, frytki i cola. Zdecydowanie, bo jakieś dziwne nazwy sałatek, lub sam wygląd dań, które spożywają ludzie obok nie są przekonujące. Podniosła rękę do góry. Tak, tutaj chyba podchodzą, jak nie to trudno.

Martin

Widząc, że dziewczyna najwyraźniej już coś wybrała, rozejrzał się. Gwizdnął cicho przez zęby, kelner zaskoczony odwrócił się.
- Ej. Pani czeka. - stwierdził uprzejmym tonem.

Jane

Uśmiechnęła się szeroko do chłopaka, co miało być podziękowaniem.
- Frytki i cola.- powiedziała do kelnera, który ten zapisał coś sobie i poszedł. - Bez Ciebie bym sobie nie poradził.- odparła chichocząc pod nosem.

Ja spadam, Szczęśliwego Nowego Roku ; **

Martin

Skinął głową.
- Tak, doskonale zdaję sobie z tego sprawę. - zapewnił przyglądając się jej z uwagą.
- Tak na marginesie, jestem Martin. - dodał po chwili.

Jane

Uśmiechnęła się kątem ust.- Jane.- powiedziała.- Miło poznać.- dodała zaraz, w końcu coś miłego trzeba powiedzieć. Obejrzała się za siebie, czy kelner idzie. Nie, nie idzie. Fakt, tacy szybcy oni nie są. Spojrzała na Martina z uśmiechem.

Martin

Wzruszył lekko ramionami, darując sobie uprzejmości. Miło czy niemiło, okaże się później. Rozejrzał się krótko po sali, prześlizgując się wzrokiem po twarzach obcych ludzi.

Jane

Rozejrzała się po lokalu. Kelner, kelner, kelner.. nie ma. Dziewczyna przewróciła oczyma, podparła głowę rękoma, a łokcie ułożyła na blacie. Westchnęła, czekając na te danie.

Martin

Przyjrzał się dziewczynie, jakby próbował coś ocenić.
- Ile właściwie masz lat, co? - odezwał się opierając łokcie o stół.

Jane

- Naście.- odparła. Fakt, faktem... nie kłamała. Prawda, sama prawda. Obejrzała się za siebie, o ja cię, co za obsługa. Westchnęła.- A Pan, ile ma?- zapytała.

Martin

Uniósł lekko brwi. Nie ma to jak wymijające odpowiedzi, ale w końcu nie było to tak istotne.
- Niedawno skończyłem dwadzieścia jeden. - wyjaśnił.

Jane

Uśmiechnęła się kątem ust. Udało jej się pierwszy raz? Udało jej się to, że chłopak nie zapytał o dokładniejszy wiek. No, jak na razie. Wyszczerzyła lekko zęby.

Martin

Zerknął na nią i uśmiechnął się lekko.
- No? I co się szczerzysz jak wilk na borówki? - mruknął patrząc na nią.

Jane

Kelner przyniósł zamówione danie. Dziewczyna kiwnęła głową.- Dostałam borówki.- wytłumaczyła z uśmiechem.- Chcesz?- zapytała zaraz, podsuwając frytki pod nos chłopaka.