Kawiarnia.

Martha Obentley

- Moglibyśmy pójść też i na film, skoro proponujesz - zerknęła na niego. Kino? A może seans domowy? Choć bardziej prawdopodobne i wygodniejsze jest kino, więc niech będzie. Miejsce, w którym jest ciepło, można dobrze spędzić koło 2 godzin - to jest to. Dziewczyna odgarnęła włosy za ucho i napiła się kawy, szybko stygnie.

Cristian Verso

Skinął głową.- No okej, to kino.- potwierdził i usmiechnął się lekko.- Chyba skoczę po jakieś ciastko, czy coś.. chcesz też?- zapytał kręcąc się na krześle. Dopił do połowy swoją kawę. Taa, tak bez przekąski to co za kawa.

Martha Obentley

- Nie, dzięki - odparła z uśmiechem. O kilogramy trzeba dbać! xd Zarzuciła nogę na nogę. Teraz będzie miała okazję obserwować chłopaka, ciekawe kto teraz go obsłuży i czy wykona swoje zadanie poprawnie. Martha skupiła swój wzrok na Cristianie i przez tą chwilę nie miała zamiaru spoglądać gdzie indziej.

Cristian Verso

- Okej.- rzucił krótko. Wstał z krzesła i skierował się w stronę baru. Wyjął z tylnej kieszeni portfel i zamówił pierwsze lepsze ciastko. Barman jednak nie miał z czego wydać, także Cristian usiadł na moment przy barze i poczekał, aż rozmienił. Jak można przewidzieć, porozmawiał chwilę z kelnerką, z zeszłego zdarzenia. Jednak to nie był flirt, czy coś.. taka tam zwykła rozmowa. Typowo po Cristianowemu. Po jakimś czasie , chłopak otrzymał i ciastko i pieniądze. Wrócił do stolika.

Martha Obentley

- I jak trzyma się kelnerka? - zapytała, gdy tylko podszedł do stolika. Martha po prostu była ciekawa. Skontrolowała jakie ciasto ze sobą przyniósł i upiła łyka kawy. Zerknęła na chłopaka i uśmiechnęła się do niego delikatnie oczekując odpowiedzi.

Cristian Verso

- Lucy, i podobno całkiem w porządku.- odpowiedział, na początku przedstawiając jej imię. Dlaczego? Nie wiem, może po prostu chciał, żeby wiedziała.- Nie chcesz gryza?- zapytał wbijając łyżeczkę w ciasto.

Martha Obentley

Bez żadnego słowa zabrała mu łyżeczkę z odkrojonym kawałkiem ciasta i posmakowała go. Oddała chłopakowi łyżeczkę, uśmiechnęła się szeroko i dopiła kawę do końca.
-Lucy.. Bardzo ładne imię - stwierdziła po chwili. Spojrzała na Cristiana i przyjrzała mu się dokładnie, o tak po prostu.

Cristian Verso

Wzruszył ramionami. - Czy ja wiem.. zwykłe takie.- mruknął, wbijając kolejny raz łyżeczkę w ciasto. Posmakował je po chwili.. hm, całkiem dobre. Zjadł kolejny kawałek. Usmiechnął się.

Martha Obentley

Odwzajemniła uśmiech, bacznie obserwując chłopaka. Obiekt obserwacji zmieniała tylko wtedy, gdy ktoś wchodził bądź wychodził z kawiarni. Bo tak jakoś było wygodnie patrzeć jej na Cristiana, choć po takiej samej sytuacji w mieszkaniu wiedziała, że mogło to być krępujące. Po krótkim namyśle Martha postanowiła podenerwować troszkę chłopaka. Gdy ten zbliżał łyżeczkę z ciastem do ust, ona wypowiadała ciche "ammm".

Cristian Verso

Uniósł wzrok z ciasta na dziewczynę. - Jeżeli chcesz, naprawdę Ci kupię.- stwierdził uśmiechając się kątem ust. Kopnął ją lekko nogą w krzesełko, tak na zaczepkę.

Ale ja mam słabą wenę dzisiaj ; o

Martha Obentley

ja wczoraj miałam, aż mnie to wkurzało xd do tego dokuczał mi ból głowy, cudownie było, naprawdę..

- Naprawdę nie, dziękuję - odparła z dumnym uśmiechem i oddała mu kopniaka. Postanowiła dalej kontynuować to, co zaczęła. "Ammm"! To było całkiem interesujące zajęcie. Przyznajmy, wszystko to, co może zdenerwować Cristiana jest interesujące. I chyba odwrotnie.

Cristian Verso

- Za to coś, co ogólnie teraz robisz, odegram się na śniegu.- mruknął stanowczo. Dokończył, jak najszybciej ciasto, aby dziewczyna już skończyła. Dopił też jednym łykiem ciasto.

no to współczuję za wczoraj xd

Martha Obentley

- Jaaasne - przeciągnęła ze śmiechem. Spojrzała na niego jednak lekko przerażona. - Ja wiem, że nie zrobisz mi nic strasznego - dodała z nadzieją. Oparła się o oparcie krzesełka (jak to dziwnie brzmi), uważnie patrząc na chłopaka.

Cristian Verso

Zaśmiał się do siebie.- Jak jestem zły, to robię złeee rzeeczy.- oznajmił przeciągając dwa ostatnie wyrazy. Ułożył filiżankę na pusty talerzyk.- No to co, wypiłaś? Idziemy?- zapytał

Martha Obentley

- Wiesz, może jednak posiedzielibyśmy tutaj jeszcze troszkę? Może masz ochotę na jeszcze jedno ciastko? - zapytała z nadzieją w głosie. - No doobra, idziemy - odparła po chwili. Wstała z ociąganiem i chwyciła kurtkę w ręce. Zerkała na Cristiana jak mała, skrzywdzona dziewczynka, zakładając na siebie kurtkę.