Skaliste Wybrzeże

Charlie

Dziewczyna ponownie usiadła na śniegu.
Dupek - powiedziała pod nosem. No tak ostatnio używała tylko trzech słów, a mianowicie: dupek, idiota nienawidzę go.

Martin

Uniósł brwi z rozbawieniem, lecz nie spojrzał na nią.
- Nie, wolałbym po prostu Martin. - powiedział cicho. Uniósł kąciki ust leciutko do góry. Cóż, miała temperament.

Charlie

Ale to nie było do ciebie - powiedziała. Chodziło jej o właściciela no, ale już trudno usłyszał. Spojrzała na niego kątem oka.

Martin

- Jasne, nie wątpiłem w to ani przez chwilę. - powstrzymał wypływający mu na wargi uśmiech. No cóż, mógłby się kłócić, ale jego uwagę pochłaniała teraz suczka stojąca na piasku.
- Masz coś do jedzenie? - zapytał patrząc na jej chude boki.

Charlie

Ta już się nie odzywała. Wzrok przeniosła na psa i wpatrywała się w niego. Zastanawiała się jak ktoś może zrobić coś takiego psu.

Martin

Oderwał od suki wzrok i spojrzał na dziewczynę wyczekująco.
- No? Masz coś? - zapytał krótko, podpierając się ręką o piasek..

Charlie

A to było do mnie - powiedziała. Po prostu wspomnienia znowu odżyły i przestała myśleć.
Nie nie mam - dodała.

Martin

Westchnął.
- No trudno. - zaczął grzebać po kieszeniach. Niestety, nie miał nic poza kilkoma drobnymi monetami i gumą do żucia.

Charlie

Może wezmę ją do domu - zapytała.
I tam ją nakarmimy - dodała po chwili. Uśmiechnęła się kątem ust.

Martin

Uniósł lekko brwi słysząc liczbę mnogą, ale nie zaprotestował.
- Pod warunkiem, że zdecyduje się z nami pójść. - zauważył, po czym zwrócił się do suczki.
- No, maleńka? Pójdziesz z nami? - zapytał przymilnym tonem.

Charlie

No chodź. Nic ci nie zrobimy - powiedziała do psa. Ona nie była by wstanie zrobić coś psu. Za bardzo je kochała. Uśmiechnęła się kątem ust.

Martin

Zerknął na dziewczynę kątem oka. Nie mogła być tego świadoma, ale już jej ton, jakim zwracała się do psa zyskiwał dla niej jego sympatię. Powoli przesunął się do przodu i wolno, bardzo wolno wyciągnął rękę.

Charlie

Dziewczyna również wyciągnęła rękę w kierunku psa. chciała ją pogłaskać, ale zawahała się. Nie wiedziała jak ona na to zareaguje.

Martin

- No? Chodź z nami, chcemy Ci pomóc. - wciąż szepcząc jakieś czułe słówka powoli podniósł się i zrobił krok do tyłu. Chciał sprawdzić, czy suka za nim pójdzie.

Charlie

Może lepiej weźmiemy ją na ręce. Widać, ze jest słaba - powiedziała. Nie wstała. Przyglądała się psu. Przy psach stawała się inna. Taka miła.