Koło parku.

Nuthria

- Nie, nie, okej.- Powiedziała, otrządsając się.- Twoja sprawa w końcu. Ja i tak nic nie zrozumiałam.- Przyznała się beztrosko.

Lucas

nagle znów zadzwwonił telefon o jejku, sory, ale znów muszę odebrać wstał z huśtawki odwrócił się i odebrał zaczął rozmawiać przez telefon что али по что ты звонишь, e...хорошо потом мы обсудим. я должен завершать пока włożył do kieszeni komórkę i znów usiadł na huśtawce, robiło się późno i zimno.

Nuthria

Zaśmiałą się cicho i pokręciła głową, pocierając ramiona bo jej też zaczęło robić się chłodno, a inteligentnie bluzy nie wzięła.
- Znasz dużo obcych języków?- Zapytała.

Lucas

każdy się mnie o to pyta, tak dużo, many odpowiedział siedząc, niebo chyliło się ku zachodowi, piękne cienie zaostrzały rysy słońca, które ranem świeciło bezlitośnie, a teraz ledwie grzało.

Nuthria

- Pozazdrościć. Nigdy nie miałam talentu do języków.- Powiedziała, będąc pod dużym wrażeniem. Spojrzała na zegarek w telefonie.- Wybacz, muszę już iść. Jutro wyjeżdżam, a jeszcze się nie spakowałam.- Uśmiechnęła się przepraszająco i wstała. Dała mu kartkę ze swoim numerem, bo w sumie dobrze jej się gadało i poszła.

Lucas

dzięki powiedział do dziewczyny, wstał i pocałował na pożegnanie w policzek.

Charlie

Przyszła. Usiadła na trawie i zaczęła rozmyślać o tym wszystkim co ostatnio się zdarzyło.

William

Szedł ścieszką i zobaczył Weronikę. Podszedł do niej i powiedział-Cześć

Charlie

O cześc - powiedziała z uśmeichem. Myślała, że znowu jest sama, ale nie. Dobrze, że to Will, a nie kto inny.

William

Co tam u ciebie?-zapytał siadając koło niej. Ucieszył się ,że właśnie ją spotkał.

Charlie

Nic specjalnego. Chyba nie nadaje się do samodzielnego życia - powiedziała.

William

A co się takiego stało?Mi możesz powiedzieć...-powiedział próbując ją jakoś pocieszyć.

Charlie

Zabiłam ją. Zabiłam moje dziecko - powiedziała, a po policzku spłunęła jej łza, ale dziewczyna szybką ją wytarła.

William

Nie będę pytał o szczegóły-powiedział przytulajac Weronikę-Nie martw się ,jakoś się ułoży.

Charlie

Możesz pytać. Może mi wtedy jakoś się humor poprawi. Ty tak zawsze potrafisz mnie pocieszyć - powiedziała z lekkim uśmiechem.