Karczma "Pod Rozbrykanym Kucykiem"

Charlie

Może usuń ciąże albo coś innego zrób - powiedziała próbując pocieszyć przyjaciółke.

Gość

- Jeżeli bym ją usunęła, bym się obwiniała za morderstwo... To także jest człowiek, to znaczy kiedyś będzie. Nie mogę tego zrobić - powiedziała pół głosem poprawiając grzywkę.

Charlie

Ja nie wiem co ci poradzić - powiedziała
Nie znam się na tym. Może urodzisz to dziecko i pokochasz je.

Gość

- Być może. Tylko najbardziej się obawiam tego, gdy te dziecko zapyta. Kim był jego tata. Nie wiedziała bym co odpowiedzieć. - uśmiechnęła się lekko - Ale do tego jeszcze daleko.

Alex

Weszłem tutaj z rękami w kieszeniach. Zmierzyłem pomieszczenie chłodnym spojrzeniem i usiadłem przy stoliku w kącie. Raczej nic nie zamawiałem, tak się wydawało. Nie widziałem Juliette ni jej koleżanki, zapewne bym jej nie poznał.

Charlie

Możesz powiedzieć, że tata umarł, albo, że Will jest jego tatą - powiedziała.

Gość

Spojrzała do torebki, puknęła się lekko w czoło - zapomniałam komórki. zaraz przyjdę - pobiegła do kawiarni. weszła, rozejrzała się po stolikach. Zauważyła swoją komórkę, podeszła do stolika. Wzięła komórkę. Nie patrząc przed siebie wpadła na chłopaka o jasnych włosach.

Charlie

Czekała na nią. Postanowiła wejść do kawiarni.Zauważyła, że wpadła na chłopaka.

Alex

Spojrzałem spokojnie na dziewczę. Szczyt kalectwa, wpaść na kogoś, kiedy ten ktoś siedzi!
- Arigato - mruknąłem i wbiłem wzrok tępo przed siebie.

Gość

Torebka spadła jej na ziemię. Nie mogła uwierzyć, że to właśnie on. - J... Joe? - nie wiedziała czy się śmiać czy płakać. Jednak po chwili przypomniała sobie, że miała z nim się spotkać dzisiaj w tej kawiarni.

Alex

- Nie, Alex - odparłem nieco zaskoczony - Ale kiedyś, owszem, zwałem sie Joe. - dodałem. Rozparłem się na krześle wygodnie i patrzyłem na dziewczynę. Kojarzyłem ją? Owszem...

// Będę jutro x<

Gość

Niepewnie usiadła na przeciwko niego - Byliśmy tutaj umówieni. To ja Julietta, która Cię nienawidzi za ostatnie miesiące - mruknęła podnosząc torebkę. Czuła się niezręcznie przy byłym chłopaku.

Alex

- Uhum. Jesteś zaniepokojona - powiedziałem, wbijając w nią natarczywe spojrzenie. Ale jak zawsze ma twarz była kamienna. Skąd mam być pewien, że to ona?

Gość

- A jaka mam być przy chłopaku, a raczej mężczyźnie, który siedział w psychiatryku i mnie dręczy? - podniosła lekko głos. Westchnęła w duchu bacznie do obserwując. Spojrzała kątem oka na barmana.

Alex

- Wiesz śliczna... Tak jakby sie zmieniłem. Za błędy przeszłości nie odpowiadam, wszak byłem młody i głupi. - rzekłam chłodno. Owszem, nie byłem już tym idiotą. Zmieniłem imię, zmienię wygląd. W końcu spojrzenie ludzi na mnie.