Restauracja Pod Dzwonem

Cristian Verso

- To w ogóle nie było mocne, ten Twój kelner nie zna się na mocnych.- powiedział niby to też z prawdą, chociaż jakieś procenty to miało. Może później będzie tego rezultat. Zaczął stukać palcami o skrzynkę, na której bodajże siedzieli, bo siedzieli, prawda? xd

Martha Obentley

A i owszem, siedzieli xd
-Nie wymagaj od niego za dużo. Młody jest, głupiutki... A tak w ogóle to on jest tylko biednym kelnerem. - powiedziała, wyszczerzając zęby w uśmiechu.

Słuchałam przed chwilą niemieckiej piosenki w radiu. Bleh. Niemców nie lubimy! Bynajmniej ja xd

Cristian Verso

- Pójdę na skargę.- zadecydował, jednak nie wstał. Rozsiadł się jeszcze bardziej, prawie, że zepchnął dziewczynę z skrzynki, ale kto by się tym interesował? Uśmiechnął się bezczelnie.

Martha Obentley

-Nie rozpychaj się tak, kotek. - mruknęła z udawanym, życzliwym uśmiechem. Przesunęła jedną nogę tak, by nie spaść ze skrzynki. Zerknęła na chłopaka.

Cristian Verso

- Ale słoneczko, tak jest wygodniej.- powiedział i oczywiście, a jak, jeszcze bardziej się rozsiadł. Zachichotał pod nosem, opierając łokieć na ramieniu dziewczyny.

Martha Obentley

-Wygodniej dla Ciebie, koteczku. - zerknęła w stronę wejścia do restauracji. - Ratunku! On mnie bije! - krzyknęła, mając nadzieję, że zaraz zjawi się jej bohater. Tak, jest! Wyszedł na zewnątrz, stanął przed nimi, opierając ręce na biodrach. Martha zakryła twarz dłońmi, szybko wstając. Podeszła do kelnera i schowała się za nim xd

Cristian Verso

Przewrócił oczyma.- No co?- burknął do kelnera, podniósł się.- Idziemy.- mruknął do dziewczyny, czekając oczywiście, aż ta przyjdzie. Co wiedział, że tak szybko nie przyjdzie, albo kelner ją zatrzyma. xd

Martha Obentley

-Nigdzie nie idę. - wymamrotała, kładąc dłoń na ramieniu kelnera, a po chwili głowę. - Czego nie dajesz jej spokoju? - palnął kelner, patrząc na chłopaka. Dziewczyna pociągnęła nosem xd

Cristian Verso

Cristian mruknął coś pod nosem, oczywiście się strał. Chociaż większą uwagę skupiał na tym, by się nie roześmiać. Podszedł do kelnera, robiąc coś takiego, jakby zaraz chciał mu przywalić. Widać, że ten młodszy, mniejszy od Cristiana, kilka centymetrów. Na pytanie chłopaka nie odpowiedzial, jeszcze by parsknął lub cos podobnego.

Martha Obentley

-Dlaczego taki jesteś? Dlaczego nie poddałeś się leczeniu, uciekłeś z psychiatryka?! - krzyknęła dziewczyna, starając się nie roześmiać. Wzięła głęboki wdech, by się uspokoić.

Cristian Verso

- Zamknij się.- syknął, inaczej nie mógł, nie umiał. To jedyne co mógł powiedzieć bez śmiechu i tak go ledwo powstrzymał. Odsunął faceta od dziewczyny, a ją złapał za rękę, chcąc iść gdzieś tam. xdd

Martha Obentley

-Zostaw mnie! - krzyknęła, próbując się wyrwać chłopakowi. Nie mogła, za mocno ją trzymał. Kelner wyraźnie przerażony całą sytuacją, wyjął telefon z kieszeni i wystukał jakiś numer, ale komórka mu padła xd Rzucił nią o chodnik, mrucząc coś pod nosem. Chyba wulgaryzmy.. xd

Cristian Verso

- Tak też mi się zdaje, że telefony są tu zbędne.- mruknął do kelnera, przesuwając komórkę nogą, prościej? Kopnął, po postu, daleko.- Idziemy.- dodał, tym razem zwracając się do dziewczyny. Pociągnął ją za rękę.

Martha Obentley

-Gdzie mnie znów prowadzisz? - spytała przerażona. Obejrzała się za kelnerem, który patrzył na nich, ale zaraz pobiegł do restauracji. - Chyba możesz mnie puścić. - powiedziała już normalnie.

Cristian Verso

Chłopak puścił ją od razu.- Myślę, że trzeba albo się schować, albo iść gdzieś, gdzie nie będziemy widoczni z tego miejsca. Zaraz przyjadś po mnie i wsadzą do psychiatryka.- stwierdził śmiejąc się. - Na prawdę, ten kelner jest dziwny, ja bym tam stanął w Twojej obronie, o.- powiedział napinając mięśnie, jednak cały czas chichotał.- A nie, tam tylko po telefon sięgnął.- dodał. xd