Massie.

Mikael

No cóż, cierpliwością to on nie grzeszył, a przecież czekał już dobrą chwilę.
-Liczę do trzech i wchodzę! - zawołał głośno.
-Jeden... - odezwał się po chwili.
-Dwa... - nie zamierzał tracic czasu, ostatnie słowo cisnęło mu się już na wargi.

Massie Carlson

Znalazła.- Mam!- krzyknęła wybiegła z pokoju, zbiegła na schody.- Poczekaj, chwilę. Jeszcze tylko ubiorę. A jak koniecznie chcesz wyjść to weź deskę i poczekaj na zewnątrz.- powiedziała pośpiesznie, po czym ponownie wbiegła na górę, do łazienki.

Mikael

-Zamierzałem wejśc, a nie wyjśc. - stwierdził i roześmiał się cicho, ale posłusznie wziął deskę i wyszedł z nią na dwór. Przecież nie będzie jej w łazience przeszkadzał... tak, to zły pomysł. Oparł deskę o swoją stopę i czekał na dziewczynę.

Massie Carlson

Zatrzymała się na chwile, cóż, źle zrozumiała. Bywa. Wzruszyła ramionami, po chwili już ubrała strój. Nałożyła gumkę do włosów na nadgarstek, ruszyła do wyjścia. Tak też, wyszła. Wyszczerzyła lekko zęby, zamykając za sobą drzwi.

Mikael

Uniósł wzrok, gdy dziewczyna w końcu wyszła.
-No, więc jak? Możemy uznac, że po długiej i nierównej walce z przeciwnościami losu jesteśmy gotowi? - zapytał spoglądając na nią pytająco i uśmiechając się szeroko.

Massie Carlson

- Oczywiście.- odparła zakluczając drzwi.- Chcesz mieć ten zaszczyt i nosić deskę?- zapytała z uśmiechem, kierując się ku plaży.

Mikael

-Będę dumny, że zostałem wybrany do tego odpowiedzialnego zadania. - odpowiedział żartem, roześmiał się cicho i ruszył za dziewczyną.
-Prowadź, ja nie znam ścieżek wiodących do Twoich zakątków. - dodał z uśmiechem.

Massie Carlson

Uśmiechnęła się kątem ust zerkając jednocześnie na chłopaka.- Tak jest.- odparła z uśmiechem, z lekka przyśpieszając kroku. Spoglądała co jakiś czas na Mikael'a.

Massie Carlson

Przyszła z Henry'm. - Tu.- odparła cicho wskazując na dom, uśmiechnęła się lekko. Podeszla do drzwi.

Henry

- No, to masz ładny ten domek. Nie ma co. Ja to tam skromniś. Cisnę się w cztero pokojowym mieszkanku. - powiedział z nikłym uśmiechem. Oparł się o ścianę patrząc to na nią, a to na niebo.

Massie Carlson

Uśmiechnęła się lekko.- Tez dobrze.- odparła w końcu. Wyszukała klucze z kieszeni spodni, otworzyła drzwi.- No to cześć, jedynie, że chcesz wejść, to zapraszam.- dodała.

Henry

- Jeżeli nie będę Tobie przeszkadzać. Bo jeśli tak, to mogę sobie pójść - miał nadzieję, że ona powie: 'Nie, przestań. Śmiało wchodź.' Zagryzł lekko wargę. Zapatrzył się na nią.

Massie Carlson

- Raczej nie będziesz.- odparła uśmiechając się lekko. Otworzyła szerzej drzwi, wchodząc do środka. Zaczekała na chłopaka.

Henry

Pochylił na przód głowę. Rozejrzał się dookoła - No, nieźle. Sama urządzałaś, czy raczej ktoś za ciebie? - zapytał wchodząc do środka. Wszedł do salonu. usiadł na pobliskim krześle przy stole.

Massie Carlson

- Sama.- odparła. Zerknęła tradycyjnie do każdego widocznego jej pomieszczenia, by sprawdzić czy jest jej współlokator. Jak zwykle, nie ma, albo siedzi gdzieś i się nie odzywa. Weszła do salonu.- Chcesz może coś pić, czy coś? - zapytała.