Skromności pana Todd'a

Charlie

Marley i ja niech będzie. Kocham tą książkę i na pewno film będzie super - powiedziała przypominając sobie tego kochanego psiaka.

Sweeney

Tez uwielbiam tę książkę. stwierdził. O patrz, za 15 min zaczyna się seans. Może jeszcze zdążymy. powiedział z usmiechem.

Charlie

Dobra to chodźmy - powiedziała z uśmiechem

*pisz pierwszy*

Sweeney

Przyszedł z Werką do domu. Rozsiadł się w fotelu i wskazał jej kanape. Ale jak? On już wie, jak sie domyslam. Cieszył się? Ty chyba jeszcze masz szkołe... powiedział całkiem w szoku.

Charlie

Czekaj odpowiem po kolei - powiedziała z uśmiechem.
No wiesz chyba jak się dzieci robi. On wie i się cieszył w przeciwieństwie do mnie no i niestety, ale mam szkołę, ale on nie ma więc będzie się dzieckiem zajmował - powiedziała z uśmiechem.

Sweeney

Wiesz co... facet, który radzi sobie z maluchem? Nigdy tego nie widziałem. A jak masz zamiar pogodzić to ze szkołą? zapytał poważnie.

Charlie

Normalnie. Może moja mama do mnie przyjedzie i będzie mi pomagała - powiedziała z uśmiechem.

Sweeney

Ehe... spoko. powiedział. Jednak nie mówił tego zbyt szcerze. Sam pamietał swoją nieodpowiedzialną koleżankę tam, w Londynie. Znienawidzona przez rodziców... Bał się o los Weroniki.

Charlie

Widzę, że nie mówisz tego szczerze.
Nie martw się o mnie - powiedziała z uśmiechem.

Sweeney

Wieszz... boję się o ciebie. Boję sie, że zostaniesz znienawidzona... na przykład przez rodziców. odparł.

Charlie

Też o tym myślałam, ale to jest nieważne. Tata mi zawsze powtarzał, że najważniejsze jest moje szczęście - powiedziała z uśmiechem.

Sweeney

Mam nadzieje, że będą wyrozumiali... stwierdził ze słabym usmiechem.

Charlie

Nie martw się o mnie - powiedziała z uśmiechem.

Sweeney

A ja i tak bedę się martwił... usmiechnał sie do niej.

Charlie

A po co. Przecież to ja jestem od martwienia - powiedziała z uśmiechem.