Las

Martha Obentley

-Bolało. - zaśmiała się, masując ramię. - Trochę, ale bolało. - dodała, dźgając chłopaka palcem w bok. Wyszczerzyła się do niego.

William

Nie chciałem-powiedział przepraszając-Co porobimy?

Martha Obentley

-Nic się nie stało. Wiem przecież, że to tylko zabawa. - powiedziała z uśmiechem. - A co robimy to nie wiem. Zawsze mam z tym problemy. - dodała.

William

Ja też-powiedział chwytając trawę.

Martha Obentley

-Miło wiedzieć, że nie jestem jedyna. - uśmiechnęła się. Wyciągnęła twarz ku niebu, przyglądając się mu.

William

Siedzieli w ciszy.On uśmiechał sie sam do siebie.

Martha Obentley

Zerknęła na chłopaka.
-Co taki zadowolony jesteś? - zapytała nagle, widząc, że chłopak cały czas się uśmiecha i to z nie wiadomo jakiego powodu.

William

Bo życie jest piękne-powiedział wesoły

Martha Obentley

-A tak, to prawda. Choć czasem mam co do tego wątpliwości. - zachichotała. Trąciła chłopaka łokciem z szerokim uśmiechem. Nie miała co robić, dlatego tak xd

William

Ja też mam,ale teraz wierzę że jest cudowne-powiedział

Martha Obentley

-A co takiego się stało? Nie bez powodu się tak twierdzi. - powiedziała z uśmiechem, patrząc na Will'a.

William

Bo dogaduje się z przyjaciółmi-powiedział uśmiechnął się ponownie.

Martha Obentley

-To faktycznie jest powód do radości. - uśmiechnęła się szeroko do chłopaka. Westchnęła cicho.

William

No i poznałem ciebie-powiedział uśmiechnął się.

Martha Obentley

-Ja także się cieszę, że Ciebie poznałam. - uśmiechnęła się ponownie. Założyła opadający na jej twarz kosmyk włosów za ucho.