Kawalerka.

Cristian Verso

Spoglądał jeszcze chwilę za dziewczyną. Wyszła. Wyszła. Wyszła. Cholera, zawsze coś musi robić. Cristian wstał, wszedł do kuchni, chwycił pełną siatkę z piwem. Poszedł do salonu, usiadł na kanapie. przeklinając pod nosem, zacząć popijać alkoholu. Jaka jest szansa na to, że dziewczyna zgodzi się wrócić do niego?

Martha Obentley

Doobra, dajmy na to, że trochę czasu minęło. Jezyk

Martha stanęła przed drzwiami do mieszkania chłopaka. Zapukać, zadzwonić czy po prostu wejść? Nacisnęła klamkę i pchnęła lekko drzwi. Otwarte, wchodzimy. Weszła więc do mieszkania i od razu skierowała się tam, gdzie powinien znajdować się Cristian. Był. W dodatku z piwem i kilkoma pustymi puszkami na stole.
-Zdecydowałam. - poinformowała go stojąc w przejściu i patrząc to na niego, to na puszki po piwie.

Cristian Verso

Uniósł głowę, zerkając na Marthę. Skinął, na słowa dziewczyny. Czyli co? Tak czy nie? Nie czy tak? Wyprostował się, odgarniając puste puszki po piwie ze stolika, a dokładniej, zwalił je na ziemię. Kiwnął głową, jakby na znak tego, że jest gotowy, czy coś takiego.

Martha Obentley

Usiadła obok niego, spojrzała na puszki, szkło, które nadal leżało na podłodze. Trzeba będzie tu posprzątać. Przetarła dłonią zmęczone oczy, po chwili spojrzała na chłopaka.
-Postanowiłam, że moglibyśmy zacząć od nowa. – oznajmiła w końcu, zagryzając dolną wargę. – Oczywiście jeśli tego chcesz. – dodała pospiesznie.

Cristian Verso

Uśmiechnął się lekko.- Naprawdę mi na Tobie zależy.- powiedział biorąc ją za rękę.- Już nigdy Ci tak nie zrobię.- obiecał. Chociażby spróbuje, bardzo mocno spróbuje.

Martha Obentley

-Zobaczymy. - uśmiechnęła się zadziornie. Ma nadzieję, że tak nie będzie. - Jest jeszcze jedna sprawa, o której chciałabym Ci powiedzieć. - zaczęła. Nie było to nic poważnego, ale chciała, żeby o tym wiedział. - Niedługo, może nawet jutro, muszę wyjechać do Sandwell, załatwić z ciotką sprawę dotyczącą mojego dowodu. - dokończyła z lekkim uśmiechem.

Cristian Verso

- Dowodu?- uśmiechnął się kątem ust.- Kiedy?- zapytał. Cóż, zapomniał pewnie o jej urodzinach, albo w ogóle nie wiedział, że są w lutym. Oczywiście jego drugie pytanie dotyczyło datę jej urodzin, ale kto tam wie.

Martha Obentley

Na jego pierwsze pytanie skinęła głową. Dowodu, dowodu. Kiedyś musiało to nastąpić, niestety.
-Piętnastego, kochany, piętnastego. – zaśmiała się. – Nie chcę tam jechać. – mruknęła po chwili, odpinając guziki swojego beżowego płaszczyka. W sumie zaraz pewnie będzie się zbierać, ale robiło jej się trochę gorąco.

Cristian Verso

- Przepraszam.- mruknął. Oczywiście przeprosił za wszystko, za to co robił, albo nie zrobił. Objął dziewczynę w pasie.- Wszystkiego najlepszego.- wyszeptał jej do ucha. Musnął lekko w policzek.

Martha Obentley

Uśmiechnęła się delikatnie i pocałowała go w usta. Oparła swoje czoło o jego, przymykając oczy. A może to wszystko wyszło im na dobre? A kto tam wie. Lepiej do tego nie powracać.

Cristian Verso

- Kocham Cię.- powiedział zakładając kosmyk ciemnych włosów dziewczyny za ucho. Musnął ją w usta. Pewnie i wyszło na dobre, w końcu pierwszy raz jej powiedział, że ją kocha - a to akurat jest dobre.

Martha Obentley

Osz w cholerę, jakie to romantyczne xD Zaraz dostaniesz PW

Odsunęła się od niego na kilka centymetrów, patrząc na niego z uśmiechem. A jednak nie była mu obojętna, zresztą mówił jej wcześniej.Ona chyba nie musiała mu nic mówić, bo to było oczywiste. Spojrzała jeszcze raz na bałagan w jego salonie.
-Masz bałagan. Trzeba tu trochę ogarnąć. - stwierdziła, ponownie powracając wzrokiem na chłopaka.

Cristian Verso

Mam się bać?

- A po co?- zapytał przenosząc wzrok na bałagan.- Parę puszek, papiery, ubrania.- wzruszyła ramionami. Samo się posprząta, pewnie. Tak taki był tok myślenia Cristian'a.

Martha Obentley

-No właśnie, parę puszek. Tam masz jeszcze szkło. - westchnęła, zdejmując płaszczyk. - Dlaczego wziąłeś piwo, a nie coś mocniejszego, hm? - zapytała, chichocząc. To nawet dobrze, że kupił tylko piwo. Wstała i zaczęła zbierać to wszystko.

Cristian Verso

- Gówniany sklep. Nie było nic lepszego.- odpowiedział wstając.- Weź to zostaw.- mruknął podchodząc do niej.- Ja to zrobię, później.- dodał od razu. Po co sprzątać, najlepiej jak samo zgnije, rozłoży się, albo co tam.