Kawalerka.

Cristian Verso

Otworzył oczy. - Abo co mi zrobisz? - zapytał unosząc się na łokciach. Niby to miało być, jako znak wyższości, ale w każdym razie i tak było tak, że dziewczyna była nad nim. Choćby dlatego, że leżał jej na kolanach.. ah, głupi Cristian.

Martha Obentley

- Zalepię te Twoje usta, będzie cisza i spokój - odpowiedziała, jednocześnie przykładając dłonie do ust chłopaka, by mu to wszystko zaprezentować. Uśmiechnęła się katem ust i sama na momencik przymknęła oczy, ale tak tylko, żeby dać im odpocząć przez pare sekund.

Cristian Verso

Uniósł ręce w górę na znak poddania się. Ułożył ponownie głowę na kolanach dziewczyny. Mając na ustach ciągle dłoń dziewczyny próbował dmuchać na nią, lub nagrzewać mocno swoim ciepłym powietrzem. Ale czy to był dobry plan?

Martha Obentley

Czując ciepłe powietrze, które automatycznie zwilżało jej dłonie, szybko zdjęła je z ust chłopaka i wytarła w jego koszulkę. Nie będzie jej tu żaden dmuchał. Jakoś tak się złożyło, że całkiem wygodnie było dziewczynie patrzeć na Cristiana, więc tak też robiła, a w bonusie dała mu pstryczka w nos.

Cristian Verso

- Nie lubię pstryczków.- mruknął pod nosem. To takie niewygodne. jednak oddał dziewczynie to samo, nawet dwa razy. A co tam, niech ma. Chłopak nieco się powiercił na tej kanapie, żeby było wygodniej.

Martha Obentley

- Ja też nie lubię - zbliżyła swoje palce do nosa chłopaka, zastanawiając się nad kolejnym pstryczkiem. No dobra, odpuści, nie będzie taaaka wredna. Sięgnęła po kieliszek z winem i napiła się. Która to już godzina? Martha zupełnie straciła poczucie czasu, pomagał jej tylko widok za oknem. Przyłożyła dłonie do swoich policzków, lecz zaraz ponownie ułożyła je na głowie chłopaka.

Cristian Verso

Chłopak zamknął oczy. O tak, teraz to jest dopiero wygodnie.- Zasnąłbym.- stwierdził po chwili przewracając się na bok, twarzą do dziewczyny. Podłożył jedną dłoń pod głowę.

Martha Obentley

- To śpij, a ja będę czuwać - zachichotała. Martha jako strażnik - to ciekawe. Pewnie ta błoga cisza, jaka nastąpi po zaśnięciu chłopaka, sprawi, że i ona zaśnie. No chyba że chłopak będzie chrapać. Wtedy nie będzie błogiej ciszy, a Martha nie zaśnie. Może lepiej trzymac się tej pierwszej wersji, bo dziewczyna z pewnością nie ma ochoty wysłuchiwać dziwnych dźwięków wydawanych przez Cristiana.

Cristian Verso

Uśmiechnął się pod nosem. - Ale bez bajki nie zasnę.- stwierdził krótko. A co tam, może Martha się skusi na opowiedzenie jednej. Kiedy Cristian był mały, jego matka zawsze mu czytała, a jak książki się już skończyły wymyślała na bieżąco. O tak, takie były najlepsze/

Martha Obentley

- Masz wymagania.. - westchnęła. Spojrzała na okno, być może coś ją natchnie, może to okno jest magiczne. - No dobra. Za górami, za lasami... - zaczęła i zerknęła na Cristiana. - Śpisz już? - wyszczerzyła zęby w szerokim uśmiechu nachylając się, by mieć lepszy widok na jego twarz.

Cristian Verso

Otworzył oczy.- Dziwiłbym się sobie, gdybym zasnął.- zaśmiał się. Powiercił się trochę na tej kanapie, coś mu niewygodnie. Ale nie, już okej, okej. Ciristian ponownie zamknął oczy.- No to hop siup, dalej.

Martha Obentley

- Jak jesteś taki cwany, to sam opowiadaj. I nie wierć się tak, ja też tu jestem - mruknęła. Prześledziła wzrokiem wszystkie przedmioty znajdujące się w obrębie jej wzroku, nucąc cicho jakąś melodyjkę. - No to tak - przerwa na wino - za górami, za lasami żył sobie mały chłopczyk. Na imię miał... Cristian. Był bardo szczęśliwym dzieckiem, miał kochającą rodzinę, codziennie dostawał przepyszne obiadki - tu przerwała i ze śmiechem zerknęła na chłopaka.

Cristian Verso

- Doskonale.. lubię słuchać o sobie.- podsumował ze śmiechem.- No to dalej.- powiedział, układając rękę w pasie dziewczyny. Tulić też się lubił, z resztą.. czego Cristian nie lubi xd

Martha Obentley

- Ten mały chłopiec bardzo lubił bawić się w Indian, a czasem nawet podkładał głos Kenowi, gdy poprosiła go o to siostra. Nigdy się nie sprzeciwiał, był bardzo skory do pomocy - ciągnęła dalej Martha ze śmiechem, głaszcząc po głowie chłopaka, bo to jakoś automatycznie szło. - Pewnego dnia do pokoju małego Cristianka przybiegła siostra, cała zapłakana. Powiedziała, że zaginął Ken. Cristianek, słysząc tą straszną wiadomość, usiadł na swoim łóżeczku i chwycił w ręce misia. Przytulił go bardzo mocno, dla niego ta wiadomość również była straszna - Martha nie wytrzymywała, śmiech nie pozwalał jej dalej opowiadać bajki. Wzięła głęboki oddech, dokończyła swój przydział wina, a to wszystko pomogło jej choć na moment przestać się śmiać.

Cristian Verso

Cristian słysząc same słowa o Kenie, czy misiu, zaczął się śmiać razem z Marthą.- Dobre, dobre.- pochwalił dziewczynę, kiedy to się uspokoił. - Jeżeli chcesz możesz dokończyć.- dodał zaraz, jedynie pośmiewając się pod nosem.