Małe mieszkanko.

Juliett

Weszła do łazienki, chwyciła wilgotne spodnie i wciągnęła je na siebie natychmiast czując, jak zimny materiał oblepia jej ciało.
- Jesteś głupi, jeśli tak myślisz. I nie wiesz co mówisz. - syknęła ze złością mocując się z zamkiem.

Jake

-Wiem. - powiedział , otwierając drzwi frontowe i ładując w siebie więcej tego czegoś. -Ty się weź wypchaj. - powiedział. Jego mózg zaczął już kompletnie wariować. Wsypał resztę tego czegoś sobie w buzię i wyrzucił puste pudełko. Nigdy jeszcze nie brał tak wielkiej dawki, toteż nie było dziwne, że po chwili znalazł się na podłodze.

Juliett

Otworzyła już usta by coś odpowiedzieć, gdy chłopak osunął się na podłogę.
- Jake! - jęknęła szybko opadając przy nim na kolana. Koszulka wysunęła się jej ze spodni, lecz nie zwróciła na to uwagi. Dotknęła dłonią czoła chłopaka, drugą chwyciła go za nadgarstek by wyczuć puls. Bił jak szalony, mocno lecz nieregularnie.
- Obudź się, proszę! - wyszlochała tracąc panowanie nad łzami. Położyła rękę na jego piersi.

Jake

Po kilku minutach otworzył oczy. Stracił przytomność raczej z faktu, że walnął się w jakiś głupi kant. -Nic mi nie jest - powiedział wstając. Uświadomił sobie, że zemdlał, czy coś w tym rodzaju. Czuł się strasznie, wszystko go bolało. Nie zważając na dziewczynę, chwiejnym krokiem wszedł do salony i jak długi runął na kanapę, jednak tym razem nie zemdlał, w pewnym sensie, był świadomy [xd] .

Juliett

Poszła za nim do salonu. Gdy wylądował już na kanapie podeszła do niego blisko, dotknęła leciutko jego policzka.
- Nigdy więcej mi tak nie rób. - szepnęła świadoma, że chłopak jej nie słyszy. Wciąż czuła jak mocno wali jej serce.

Jake

-Przepraszam . - powiedział, po czym zamknął oczy. Nie wiedział co się z nim dzieje, dlatego wolał żeby dziewczyna wyszła wtedy, kiedy jej kazał. W głowie wirowało mu pełno myśli, tych najgorszych.

Juliett

Cofnęła rękę zaskoczona faktem, że jest przytomny. Czy może był. Poszła do kuchni po swój kubek, po chwili wróciła do salonu i usiadła w fotelu. Podkurczyła nogi, objęła kolana ramieniem i oparła na nich brodę. Była gotowa na długie czuwanie.

Jake

Chłopak po chwili zasnął , chociaż może nie był to sen, a utracenie przytomności. Nie wiedział sam, wiedział tylko to, że gdy otworzył oczy była już 3 nad ranem. Cały czas czuł się tak samo, nic się nie zmieniło. Postanowił jednak wstać i wyłączyć światło, drażniło go. Dopiero po chwili zauważył, że Juliett wciąż siedzi w fotelu i na dodatek się mu przygląda.

Juliett

Odczuła ulgę, gdy wreszcie się ocknął. Zsunęła się z fotela, boso poszła do kuchni i szybko wróciła z kubkiem parującego napoju.
- Jak się czujesz? Zrobiłam ci herbaty. - powiedziała cicho przykucnąwszy przy kanapie.

Jake

-Fatalnie, koszmarnie, ale już raczej nie jestem naćpany, tak myślę. - powiedział, po czym chwycił herbatę, jednak postawił ją na razie na ziemi. - Nie pamiętam też, co się tu działo, ale wiedz, że za wszystko cię przepraszam.

Juliett

Spuściła wzrok. Nie zamierzała mu przypominać, już lepiej przełknąć dumę i skłamać.
- Nic takiego się nie działo. Wziąłeś za dużo i po prostu położyłeś się na kanapie żeby zasnąć. - wyjaśniła cicho.

Jake

Chłopak nie wierzył dziewczynie, zawsze robił coś głupiego, wolał jednak nie poruszać tego tematu. -Więc... to cię jeszcze nie odepchnęło? Uhm, dziwię się, że tu jesteś jeszcze.

Juliett

Spojrzała na niego, w jej oczach zapłonęła złość.
- Już ci to tłumaczyłam. Chyba masz o mnie dość niskie mniemanie, jeśli sądzisz że mnie to od ciebie odepchnie. - stwierdziła gniewnie.

Jake

-Pod wpływem narkotyków robię zawsze głupie rzeczy. Co byś zrobiła jeżelibym na twoich oczach zaczął całować się z inną? Albo gdybym cię w to wciągnął? - zapytał, wiedział, że byłby zdolny do czegoś takiego.

Juliett

Zagryzła dolną wargę.
- Nie wciągnąłbyś mnie w to, bo zdaję sobie sprawę z zagrożenia i umiałabym się powstrzymać. A co do całowania... - zawahała się.
- Niczego mi nie obiecywałeś, prawda? Masz prawo całować kogo chcesz. - zauważyła cicho odwracając wzrok.