Shenae i... [kiedyś Jacoba]

Jacob Shepard

-Z ciebie, i to wiele razy. - zaśmiał się ponownie. Skoro już rano miało go tu nie być, mógł powiedzieć jej te rzeczy. -Jak na przykład, często mówisz przez sen. - dokończył, wciąż się śmiejąc. -Do tego śmieję się ze spraw oczywistych. -dodał po chwili, żeby dziewczyna nie wywnioskowała pochopnych wniosków.

Shenae

- Przyglądasz mi się, kiedy śpię?- zapytała z chichotem.- Ou, chyba zacznę się Ciebie bać.- stwierdziła z lekkim uśmiechem. Wyprostowała nogi zerkając na niego. Ciekawe co jeszcze powie ciekawego.

Jacob Shepard

-Przyglądam się...? Nie, to nie to. Po prostu słyszę, kiedy przechodzę obok twojego pokoju, lub, gdy zasypiasz... zasypiałaś w limuzynie. - wytłumaczył. -Robisz też śmieszne miny, gdy udajesz być miła. - mówiąc to, lekko się zaśmiał. Spojrzał uśmiechając się na dziewczynę. Czy nie mogła być taka zawsze? Taka, jaką Sheane była pisząc z Jake'em...

Shenae

- Miny? Udaję?- zapytała chichocząc. No cóż, czasem jej się uda. - Myślisz, że.. znaczy, znasz mnie tylko, jako gwiazdę i na prawdę jestem taka, jak mówią?- zapytała po chwili czasu.

Jacob Shepard

-Nie. -odparł stanowczo. -Sądzę...myślę..., nie, wiem, że potrafisz być naprawdę miłą osobą. - powiedział, pozostawiając na swojej twarzy dawniejszy uśmiech.

Shenae

Uśmiechnęła się lekko, kątem ust.- Tyle, że każdy tak sądzi i ja powoli też. Choćby wiem, że każdy tak uważa, dzięki jednej osobie, którą tu miałam okazję poznać.- powiedziała, podkurczając jedną nogę.

Jacob Shepard

-Tamten chłopak z centrum? - zapytał, a uśmiech znikł z jego twarzy. Był zazdrosny, jak zawszę, gdy dziewczyna przyprowadzała do domu swojego nowego chłopaka. Nie wiedział, czemu był zazdrosny i co nim kierowało, po prostu już tak miał. Przeniósł wzrok na telewizor.

Shenae

Skinęła głową.- Ale kiedyś, jakoś się z nim pewnie jeszcze spotkam. - stwierdziła.
- Co prawda, będę musiała przekonać swojego opiekuna do tego, albo go po prostu oszukać.- dodała zaraz krążąc wzrokiem po pokoju.

Jacob Shepard

-No tak. - mruknął. Spojrzał na zegarek. Było po 12... Aż nie możliwe, żeby tak długo rozmawiali. Chłopak podniósł się z kanapy. -Wybacz, ale chciałbym jeszcze trochę pospać, zanim... zanim sobie pójdę. - oznajmił, po czym wsunął się do swojego pokoju. Zamknął drzwi, jednak nie na klucz, bo po co. Nie miał zamiaru się nawet przebierać - położył się po prostu w jeansach i szarym T-shircie.

Shenae

Skinęła głową.- No tak, ja też.- odparła wstając. Ruszyła w stronę swojego pokoju, kiedy już w nim była wzięła piżamę, szczoteczkę do zębów, pastę i ruszyła na podbój łazienki. Nastolatka wyszła po kilkunastu minutach, wróciła do pokoju. Położyła się do łóżka, zasnęła po chwili.

Jacob Shepard

Wstał tak jak planował - krótko po 5. Wziął telefon po czym zadzwonił po taksówkę. W oczekiwaniu na nią, chwycił długopis i nabazgrał na kartce: "W sumie się nie pożegnaliśmy, ale nie mam zamiaru cię budzić. Mam nadzieję, że przyszłego ochroniarza nie będziesz tak samo nękać jak mnie. Żegnaj, Jacob." . Położył kartkę na stole, a obok niej wszystkie klucze i tym podobne rzeczy już do niego nie należące. Wyjął swoje walizki z pokoju, po czym wyszedł z nimi na dwór. Całe szczęście taksówka już na niego czekała. Nie oglądając się za przeszłością zdecydowanie podążył w przyszłość.

Shenae

Dziewczyna zaś wstała nieco później, znacznie później. Skierowała się, co pierwsze do kuchni, picie, woda, cokolwiek. Znalazła kartkę od Jacoba, przeczytała dokładnie, nawet kilka razy. No nic, trudno, zawsze coś zostaje.. ale nic nie zrobisz.
Shenae odłożyła kartkę, tam, gdzie leżała i poszła się napić. Umyła się, zjadła coś.

Henry

Tym razem na tej ulicy przyszedł załatwić bardzo ważną sprawę. W ręce trzymał karteczkę z adresem. Rozejrzał się kilka razy dookoła. Przeszedł przez drogę, stanął przed domem. Przeczytał uważnie nazwę ulicy. Uśmiechnął się lekko pod nosem. Schował karteczkę do kieszeni. Podszedł do drzwi i zapukał symbolicznie trzy razy. Był ciekaw jak zareaguje Sheane na jego widok i na pomysł jej rodziców.

Shenae

Shenae właśnie wychodziła z kuchni, chciała praktycznie obejrzeć coś w TV. Słysząc pukanie podeszła do drzwi. Pewnie, jakiś natrętny sąsiad, czy coś. Jedynie, że wrócił Jacob, bo jak na razie rodzice nie informowali jej o nowym ochroniarzu.
Nastolatka otworzyła drzwi. Przejechała wzrokiem po znajomym jej chłopaku. Uniosła lekko brew nic nie mówiąc. Chyba jej wyraz twarzy mówił za nią. Chciała dowiedzieć się, co tu robi.

Henry

- Witam panią. Czy pani się nazywa Sheane Meyer? - zapytał z delikatnym uśmiechem. Troszeczkę zażartował sobie z całej sytuacji, ale nie zważał na opinię innych. Szczególnie uwagi rodziców Sheane. Nie zamierzał jej pilnowac na każdym kroku, dziewczyna ma prawo mieć parę chwil dla siebie.