Cichy las.

Isabelle · Gość

- bo...sprzeciwiłam mu się - odparła i uśmiechnęła się, lecz po chwili zbladła, na myśl o tamtym wydarzeniu, o tym co się stało a co mogło. Podniosła wzrok na niego i przytuliła się - to było okropne - powiedziała.

Mikael

Delikatnie objął ją jednym ramieniem.
-W porządku, nie musisz o tym mówic. - zapewnił ją łagodnie. No tak, wprawdzie miał już mniej więcej zarys sytuacji, lecz na dziewczynę chyba nie wpłynęło to najlepiej. Zagryzł lekko dolną wargę.

Isabelle · Gość

Przytuliła się mocniej - i tak nie wytrzymam, za długo to trzymałam w sobie... - odparła i zamknęła oczy - byłam na dyskotece z przyjaciółkami, niestety ktoś podarł spódniczkę no i postanowiłam wrócić do domu, przyjaciółki poszły ze mną, lecz na jakiejś tam ulicy była paczka dresów, od razu podeszli lecz jeden z nich ich zatrzymał i kazał wrócić, od podszedł do mnie i przeprosił, wydawał się taki miły, ale to była tylko przykrywka...towarzyszył mi w powrocie do domu, no więc kazałam mu odejść, i zamknęłam drzwi, ale nie na klucz bo miała zaraz wracać...poszłam się przebrać, i zauważyłam ze ktoś jest w moim domu, poszłam sprawdzić okazało się że to on, dalej wiesz co chciał...no więc zaczęłam się bronić, ale on i tak był zbyt silny, znalazłam pod ręką coś ciężkiego i walnęłam tym o jego głowę... - opowiedziała ze łzami w oczach.

Mikael

- Już w porządku, minęło. Nie płacz. - powiedział cicho i przytulił ją lekko do siebie.
- Albo nie, może lepiej płacz. Czasami to pomaga. - dodał po chwili i uśmiechnął się do niej ciepło.

Isabelle · Gość

Przytuliła się do niego i płakała, nie chciała ale nie mogła. Spojrzała na niego - dziękuję - mruknęła i spuściła głowę, oparła ja na klatce Mikaela.

Mikael

Pogłaskał ją lekko po ciemnych włosach.
- Musisz po prostu o tym zapomniec. Nie możesz życ i ciągle o tym myślec. - stwierdził łagodnie, lecz zdecydowanie.

Isabelle · Gość

- wiem, ale to trudne, każdego dnia się boję że on wróci.. - odparła i spojrzała na niego, zmrużyła oczy. - spróbuję - dodała.

Mikael

- Nie wróci. Możesz mi wierzyc. - zapewnił po czym spojrzał na dziewczynę.
- Otrząśniesz się z tego, zobaczysz. - stwierdził przewidująco.

Isabelle · Gość

Otrząsnęła się - beksa ze mnie - otarła twarz z łez, - zawracam ci tylko głowę, moimi problemami - mruknęła i spojrzała na Mikaela.

Mikael

-To nic, nie przejmuj się. Cieszę się, że mi powiedziałaś. - zapewnił. Rzeczywiście, w pewnym sensie cieszyło go, że dziewczyna ma do niego zaufanie, nawet jeśli znają się tak krótko.

Isabelle · Gość

Spojrzała na niego załzawiona - jesteś prawdziwym przyjacielem - powiedziała i przytuliła go, od razu było jej lżej. Uśmiechnęła się.

Mikael

Był nieco zaskoczony tym wyznaniem, lecz poza lekko uniesionymi brwiami nic na to nie wskazywało. Poklepał ją lekko po ramieniu.

Isabelle · Gość

Odsunęła się - sorry - powiedziała i spojrzała w górę na korony drzew, słońce już zachodziło, piękny widok. Uśmiechnęła sie i spojrzała na Mikaela.

Mikael

Zauważając spojrzenie Isabelle on też zerknął w górę, przez chwilę patrzył na zachodzące słońce.
-Późno już. Odprowadzic Cię do domu? - zapytał po chwili.

Isabelle · Gość

Uśmiechnęła się - jeśli chcesz - odparła i spojrzała po raz ostatni na zachód słońca. Złapała się za gałęzi i zeskoczyła z drzewa, czekała na Mikaela.