Park południowy

Martha Obentley

Spojrzała na dziewczynę. Nawet nie zorientowała się, że ktoś obok niej jest.
-Pierwszy raz jestem w sytuacji, gdy ktoś jest dla mnie bardzo ważny i nie wiem co powinnam zrobić. - wyjawniła nieznajomej swą sytuację. Oderwała od niej wzrok i wbiła go w dal.

Sophie

Przyglądała się przez chwilę ciekawie dziewczynie, rozważając jej słowa. - No cóż... ja osobiście uważam, że trzeba wybaczyć, jeśli chodzi o jakąś kłótnię. W końcu jak kogoś się kocha, i wie się, że ta osoba jest godna przebaczenia to należy się pogodzić i żyć dalej w zgodzie. Więc szczerze mówiąc, ja nie widzę w tym żadnego problemu - mruknęła wzruszając ramionami. Dla niej sytuacja nie była wcale taka skomplikowana, gdyż kiedyś spotykała się z nią wiele razy. Uśmiechnęła się kątem ust do dziewczyny.

Martha Obentley

-Problem w tym, że boję się, że on znowu to zrobi. Znowu pozna jakąś dziewczynę i nie będzie w stanie jej odmówić. - powiedziała, odgarniając kosmyk włosów za ucho. Westchnęła, po czym przymknęła na chwilę oczy. Mogłaby wystarczyć tylko jedna mała chwilka, a zasnęłaby bez problemu. Odeśpi później.

Sophie

- No to już Twoja decyzja. Zastanów się czy zasługuje na drugą szansę i sprawę masz załatwioną - odparła ponownie wzruszając ramionami. Nie rozumiała, jak ludzie mogli być tacy niezaradni życiowo xD.

Martha Obentley

-Łatwo powiedzieć. - uśmiechnęła się lekko do dziewczyny. - Ponoć cierpienie jest bolesną ceną miłości. - powiedziała po chwili, wbijając wzrok w jakiś punkt przed sobą. - Jestem Martha. - przedstawiła się nagle, przerywając chwilową ciszę.

Sophie

- Niestety. Takie życie - odparła i westchnęła cicho. Ona nie miała w tej chwili takich problemów, jednak pomimo tego i tak niezbyt dobrze jej się powodziło. Zerknęła na dziewczynę: - Sophie jestem. Miło poznać - przedstawiła się również, uśmiechając się kątem ust.

Martha Obentley

Odpowiedziała lekkim uśmiechem, zerkając na dziewczynę.
-Zobaczymy co z tego wszystkiego wyjdzie. - mruknęła, gładząc na nogach swój beżowy płaszczyk. Nareszcie mogła się komuś wygadać. Chociaż po części. - Dzięki, Sophie. Nawet nie miałam z kim się tym wszystkim podzielić, a wiedziałam, że muszę, nie dałabym rady tłumić tego w sobie. - przyznała.

Sophie

- Chyba nikt normalny by nie dał - odparła szczerząc zęby w uśmiechu. Jakoś nie wiedzieć czemu, przy tej dziewczynie humor jakby trochę się jej poprawił. Odetchnęła głęboko, rozmyślając przez chwilę nad czymś. - Hmm.. zgaduję, że długo tu już mieszkasz? - spytała, jednocześnie to stwierdzając. Odgarnęła natrętny kosmyk włosów za ucho.

Martha Obentley

Skinęła głową.
-O tak, dość długo. - odpowiedziała na pytanie dziewczyny, choć pewnie niezbyt była jej do szczęścia potrzebna odpowiedź Marthy. - A Ty tutaj długo już jesteś? - zapytała, spoglądając na nią.

Keith

Jessie · Gość

Spojrzała na niego z uśmiechem, - A ja znajdę nosa - powiedziała i znalazła idealny na nosa patyk. Wepchnęła go w głowę - cudownie wygląda - zaśmiała się.

Keith

Powbijał patyczki w miejsca guzików, dwa wepchnął głęboko w oczy. Odsunął się kilka kroków i spojrzał na ich dzieło.
- Ale ja jestem zdolny. - zażartował zerkając na dziewczynę.

Jessie · Gość

Podeszła do niego i puknęła go łokciem - no nie zapominaj o kimś... - przypomniała z uśmiechem. Dziś pierwszy raz od dłuższego czasu się tak dobrze bawiła w towarzystwie chłopaka. - Mój jest gotowy...a twój? - spytała zerkając na jego kulę.

Keith

Zrobił zaskoczoną minę.
- Zapomniałem o kimś? - powtórzył marszcząc czoło, po czym roześmiał się cicho i spojrzał na kulę.
- Też. Doszedłem do wniosku, że zostanie dziełem bez nazwy i wykończenia. Po prostu kula. - stwierdził z namaszczeniem.

Jessie · Gość

Wytknęła mu język, - Ciekawe dzieło...bardzo...interesujące - powiedziała po czym roześmiała się. Rzuciła w niego śnieżką, po chwili drugą, a sama stała za swoim bałwanem.