Kawalerka.

Cristian Verso

Uśmiechnął się. - No to nawzajem.- powiedział uśmiechając się lekko. Od niechcenia? Niee, chyba nie. Chociaż nie wiadomo, co on tam sobie by pomyślał.
- Skoczę do sklepu po jakieś, nie wiem, pieczywo chociażby.- dodał, wychodząc z kuchni.

Martha Obentley

- No dobra, to jaa.. Nie wiem co ja zrobię - westchnęła siadając na krześle. Podparła ręką głowę i bacznie obserwowała każdy ruch chłopaka. Poszpera, nabałagani, posiedzi w spokoju, ugotuje, coś tam wymyśli. Martha zaczęła stukać palcami o blat i wtem... przypomniała sobie o upadku Cristiana w nocy.

Cristian Verso

Cristian ubrał się szybko i wyszedł z mieszkania. Poszedł d pobliskiego sklepu na rogu. Nakupował parę bułek, serek, masło, jakąś wędlinę.. chociaż nie, wędlinę kupował ostatnio. Odłożył ostatni produkt, a za to wziął ketchup, którego zapomniał kupić wcześniej. Do picia kupił wodę i sok pomarańczowy. Kawa jest w domu? No najwyżej, ale pewnie jest. Podszedł do kasy, zapłacił za wszystko i wyszedł. Krótką chwilę potem wrócił do mieszkania i na wstępie powiedział: Słuchaj, spotkałem na dole stara kumpelę. Wychodzę na śniadanie z nią, ale nakupowałem Ci co nieco. - oczywiście było to nieprawdą, ale trzymał poważny wyraz twarzy. Powinien być przekonywujący.

Martha Obentley

Szybko wrócił, nie ma co. Gdy wszedł do mieszkania, Martha powitała go z uśmiechem, a gdy powiedział to, co powiedział, uśmiech z twarzy zniknął.
- Skoro tak, to nie wiem po co mam siedzieć tutaj w mieszkaniu. Idę do siebie, mam trochę roboty - mruknęła wstając. Chwyciła siatkę ze swoimi zakupami, telefon i skierowała się do drzwi.

Cristian Verso

Uśmiechnął się do siebie. Udało mu się, no to wow.- A co masz do roboty?- zapytał ściągając kurtkę i buty. Jednak stanął w drzwiach, tak aby potem nie musiał jej gonić po korytarzu.

Martha Obentley

- Przydałoby się trochę posprzątać - odpowiedziała niemrawo, zarzucając na ramiona szalik. Nie patrzyła na Cristiana, nie miała ochoty. Nie lubiła takich sytuacji. Założyła szybko kozaki i chwyciła w rękę kurtkę. Odwróciła się w stronę drzwi. - Przepraszam, mógłbyś się przesunąć? Chciałabym wyjść, myślę, że też powinieneś, czekają na Ciebie - spojrzała na niego dopiero teraz, ale tylko na chwilkę, bez żadnych emocji na twarzy.

Cristian Verso

Rozłożył ręce i odsunął się sprzed drzwi, stanął za dziewczyną, objął ją lekko w pasie i wyszeptał do ucha.- Tyle, że nikt na mnie nie czeka. Taki tam malutki żarcik.- uznał ąmiejąc się pod nosem.

Martha Obentley

- Ty straszny jesteś! - odwróciła się do niego i uderzyła go pięścią w ramię. - Nie lubię Cię, zawsze musisz żartować. Niby czemu to miało służyć, hm? - zapytała patrząc na niego troszkę wściekłym wzrokiem - Jeżeli tak bardzo chcesz, żebym wyszła, to po prostu powiedz - dodała po chwili.

Cristian Verso

- Martha, Martha. - westchnął, kolejny raz układając ręce w jej pasie, jakby do uścisku. - Gdybym chciał, żebyś poszła to bym Ciebie wysłał do sklepu i zamknął na klucz drzwi.- zaśmiał się.

Martha Obentley

- I jeszcze się głupio śmiejesz - mruknęła. - Powiedz mi lepiej co powinnam zrobić, bo zupełnie nie wiem jak mam to Twoje zachowanie odebrać - spojrzała na niego beznamiętnie. Wymigała mu się i odeszła trochę w bok. - Po prostu jesteś niemożliwy, trafię przez Ciebie do psychiatryka. I żebyś wiedział, że jestem teraz obrażona - skierowała w jego stronę palec, oskarżając go.

Cristian Verso

- Okej, to siadaj sobie na kanapie, a ja stworzę śniadanie.- powiedział dalej głupio się szczerząc. - Wolisz kanapki z serkiem, czy jakąś tam kiełbasą?- zapytał zaraz, póki pamięta.

Martha Obentley

- Sam kombinuj - palnęła odwijając szalik. Odłożyła wszystko, co miała i usiadła na kanapie. Wciągnęła na nią nogi i objęła je. Oparła głowę na kolanie i siedziała tak, wpatrując się w jeden punkt przed sobą. Oj, teraz ciężko będzie przekupić Marthę.

Cristian Verso

A on poszedł do kuchni. Zaczął powoli kombinować co by tu zrobić, i jak to zrobić.
- Kawa czy herbata? - zawołał z kuchni, nastawiając już wodę. Wyjął z szafki większy talerz i porozkładał kanapki. Niektóre z serkiem, niektóre z wędliną.. a niektóre z tym i tym, tyle że Cristian sam nie wiedział, jak to będzie smakować.

Martha Obentley

Zerknęła na niego, lecz nic nie odpowiedziała. I znowu ta sama sytuacja - Martha wytrwale siedzi w ciszy, ani słówka. Ile jeszcze będą to praktykować? xd Sięgnęła po telefon, wystukała jakiegoś smsa, którego i tak nie wysłała. Powróciła do swojej pozycji i zaczęła lekko kołysać się przód-tył.

Cristian Verso

Wzruszył ramionami. Trudno, będzie kakao. Chłopak zalał sobie kawę, a dziewczynie zrobił owe kakao. Wziął kanapki, napoje i przyszedł do salonu. Ułożył wszystko na stole.- Proszę bardzo i smacznego.- powiedział siadając obok.