Kawalerka.

Martha Obentley

- Bo chcesz mnie zmylić! Tak to się robi! - odparła coraz bardziej przerażona. Szybko podniosła się z kanapy i wymierzyła łapką w stronę chłopaka. - A teraz przyznaj się co kombinujesz! - prawie że wykrzyknęła, patrząc na niego jak na mordercę. Pomachała łapką w powietrzu, by nastraszyć złoczyńcę.

Cristian Verso

Chłopak wstał i powolnym krokiem zmierzał ku dziewczynie.- Nic nie zamierzam.. chcę z Tobą ładnie porozmawiać.- odparł z uprzejmym uśmiechem. Szedł dalej i dalej.

Martha Obentley

- Ale ja wiem, że coś jednak złego zamierzasz! - odpowiedziała, odsuwając się do tyłu. Pomachała łapką jeszcze raz. Co to za broń, nic nie daje i nikt się jej nie boi! Z wyjątkiem much. Potruchtała na drugi koniec pokoju, po drodze złapała jeszcze butelkę wody. Odwróciła się w stronę Cristiana i bacznie go obserwowała, nadal wymierzając w niego łapką.

Cristian Verso

A Cristian szedł dalej.- To nic złego, zapewniam Cię.- odparł, nie przestając się uśmiechać. Powoli to się naprawdę może robić dziwne, bo albo zastygł, albo nie wiem.. coś mu się stało z twarzą. Chłopak podszedł na tyle do dziewczyny, że znienacka wytracił jej z rąk wodę, a następnie samą Marthę przycisnął lekko do ściany, ale na tyle, żeby nie mogła się wyrwać.

Martha Obentley

- Jak tylko zdołam uciec, zapewniam, że wizytę policji masz jak w banku - mruknęła. No dobra, przegrała. Wyrzuciła łapkę na podłogę, bo już na nic się nie przyda. - Dziękuję za taką broń. Już po mnie, widzisz? Następnym razem poproszę coś lepszego - powiedziała. Spojrzała na Cristiana, udając zawiedzioną.

Cristian Verso

- Oj tam, oj tam.- odparł jedynie to, odnosząc się do dwóch zdań, które wypowiedziała dziewczyna. Jego teraz oczywiście interesowało co innego. Chłopak nieco mocniej przycisnął dziewczynę do ściany, a następnie pocałował. Tyle, że tym razem już z wyczuwalnym uczuciem, namiętnością.

Martha Obentley

No dobra, teraz naprawdę musi zadzwonić na policję. Takie zachowanie raczej nie jest normalne. Większość ich zachowań nie jest normalna, ale to pomińmy, zwali tylko na chłopaka. Martha całkiem się poddała, nie miała jak uciec, obronić się, choć tak naprawdę wcale nie próbowała. Objęła chlopaka i bez żadnych sprzeciwów oddawała mu pocałunki.

Cristian Verso

Cristian najchętniej związałby jej te włosy, plączą się nie wiadomo gdzie i tylko przeszkadzają. Podniósł Marthę tak by nogami zaczepiła się o jego pas, byleby mógł ją nieść. I pewnie będzie tak, że gdzieś ją wyniesie, ale póki co, pocałunki trwają xd

Martha Obentley

Nagrać ich tylko i zrobić z całej znajomości komedię.. Sprytnie to wszystko było rozegrane, teraz to on miał Marthę w garści. Niestety, role czasem się odwracają. Ale ona się jeszcze odegra, a przedtem zadzwoni na policję. xd Marthcie przez głowę przeleciała myśl, że przecież z tego, co mówił Cristian, na jej miejscu miała być teraz słynna Lucy. Oj, troszkę się to wszystko poplątaaało..

Cristian Verso

Gdzie tam nagrać, książkę napisać! : D
Chłopak, jak stał, tak teraz ruszył. Gdzie? Do sypialni. A po co? A jak myślisz? O niee, źle myślisz. Cristian otworzył szeroko drzwi od sypialni i ruszył w stronę łóżka. Ułożył dziewczynę na nim, trochę pomuskał, ale zaraz potem wstał.- Wiem, że byś chciała więcej, wiem, wiem, ale nie ma.- stwierdził wzruszając ramionami. Niedługo po tym, Cristian wyrwał, jak najszybciej mógł z pokoju, a drzwi zamknął na klucz. xd

Martha Obentley

Marthę całkiem zamurowało. Usiadła na łóżku i patrzyła w zupełnej ciszy na drzwi, bo wciąż nie rozumiała o co się rozchodzi. A gdy do niej doszło, to chwyciła poduszkę i rzuciła nią w drzwi. To tak się z nią bawi! Teraz to naprawdę będzie musiała się odegrać. Chwyciła kolejną poduszkę i ponownie rzuciła w drzwi. Po chwili jednak stwierdziła, że to nie ma sensu. Owinęła się kołdrą i padła na łóżko. Plus jest taki, że ma spokój.

Cristian Verso

A Cristian tymczasem wszedł do kuchni, wyszukał coś do jedzenia, zrobił, jakieś tosty czy coś, napoje. W sumie późno już było, ale kolację trzeba zjeść. Chłopak stanął pod drzwiami z talerzem tostów i napojami.- Jesteś głodna?- zapytał.

Martha Obentley

Słysząc głos zza drzwi, Martha natychmiast sięgnęła po poduszkę i znowu rzuciła nią w drzwi. Wróciła na swoje miejsce, zakryła się kołdrą i leżała sobie tak w błogiej ciszy i spokoju. Po chwili stwierdziła, że on ją zwyczajnie wykorzystuje i ciekawe co jeszcze knuje. Druga noc z rzędu zapowiada się być spędzona w mieszkaniu chłopaka.

Cristian Verso

Ale za to, na jak wygodnym łóżku. Cristian nie słysząc odpowiedzi, a jedynie coś typu jakiegoś lekkiego przedmiotu i drzwi, otworzył zamek i wszedł do środka. Zamknął je ponownie, a klucz schował. Usiadł na łóżku.- Dobra, to teraz jesteś moim więźniem.- wyszczerzył zęby, kładąc talerz na stoliku obok łóżka..

Martha Obentley

- Spadaj - wymamrotała spod kołdry, nawet nie kontrolując tego, co przyniósł ze sobą. Nie będzie na niego patrzeć, niech będzie świadom tego, czego dokonał! Martha nakryła się bardziej, tak na wszelki wypadek. Od teraz nie odezwie się też słowem.