Kawalerka.

Martha Obentley

Skinęła głową i wbiła wzrok w chłopaka, mrużąc oczy. Napiła się jeszcze trochę, po czym odstawiła kubek na stół i nałożyła omlet na talerz. Trzeba spróbować tego cuda. Ukroiła kawałek i włozyła go do ust. Powędrowała wzrokiem za okno, chcąc sprawdzić co ciekawego tam się znajduje. Dla niej nic. Postanowiła więc dalej wpatrywać się w Cristiana bez słowa.

Cristian Verso

I tak siedzieli w ciszy, a jedynie było słychać odgłosy z radia. Cristian po prostu co chwilę robił to samo. Trochę zjadł, kolejny raz wpatrywał się w widok zza okna. Znowu zjadł, znowu patrzył. Co jakiś czas może pomrukiwał w rytm muzyki i upijał łyka kawy.

Martha Obentley

- Dzisiaj zamierzam się na Ciebie poskarżyć. Zrobię też ogłoszenia i porozwieszam je w mieście. "Unikaj tego faceta" - odezwała się wreszcie. Zdjęła koszulę z ramienia i położyła ją na kolanach, bo troszkę się zsuwała. Uniosła lekko brew, dalej wpatrując się w Cristiana.

Cristian Verso

Skinął głową.- Nie ma sprawy.- odparł zerkając na moment na dziewczynę. Uśmiechnął się lekko, a zaraz chwycił kolejnego omleta. Pokroił go na kawałki i zaczął jeść. Szybko też dopił kawy. Wstał by nastawić wodę na następną. Dzisiaj czuł się dziwnie źle, nie wiadomo o co mu chodzi.

Martha Obentley

Wodziła wzrokiem za chłopakiem. Dokończyła swojego omleta i trzeba przyznać, że całkiem dobre.
- Czy kombinujesz coś na dzisiaj? Jeżeli mam spędzić kolejną noc tutaj, to mnie uprzedź - mruknęła. Chyba oboje byli dzisiaj coś nie w sosie, choć u Marthy spowodowane to było wcześniejszym zachowaniem chłopaka. Póki jej nie zostawił, było bardzo miło.

Cristian Verso

- Nie musisz.- mruknął jedynie to, odwracając się na moment do dziewczyny. Chwilkę później zalał sobie drugi raz kawę i wrócił do stołu. Dokończył też szybko omleta.- I no, raczej nic nie planuję.- dodał zaraz.

Wracam za 20 minut Wesoly

Martha Obentley

- Wspaniale - odpowiedziała. Dopiła kakao, zebrała wszystko i postanowiła pozmywać, co też zrobiła. Wróciła na swoje miejsce, wciągnęła jedną nogę na krzesło i oparła o nią głowę. Wbiła wzrok w jeden punkt na stole.

Cristian Verso

- Myślałem nad poszukaniem jakieś pracy.- odparł po chwili, przenosząc swój wzrok na dziewczynę. Tak, to też jakaś zmiana. Ale to chyba bardziej było spowodowane tym, że nie ma za bardzo co robić. najchętniej by gdzieś jeździł, czy coś. Wypadałoby odpalić komputer, poszukać jakiś ofert, czy tam w gazecie coś wypatrzeć.

Martha Obentley

- To chyba dobrze - odpowiedziała - Wreszcie będziesz mógł założyć rodzinę - dodała zaraz i chyba pierwszy raz dzisiaj posłała chłopakowi uśmiech. Oczywiście Martha miała na mysli wszystkie smsy, które ostatnio sobie pisali. Ona jako matka chrzestna i inne takie.

Cristian Verso

Uniósł lekko brew, a jego spojrzenie przedstawiało mniej więcej tekst: "Żartujesz sobie?". - Nie, za szybko jeszcze. Bez przesady.- powiedział. Upił łyka kawy i oparł się wygodniej o krzesło, na którym po chwili zaczął się lekko bujać. - Tylko nie wiem, co bym miał robić.- dodał po chwili, ciszej.

Martha Obentley

- No ja myślę - uśmiechnęła się ponownie. - A co lubisz robić? - zapytała się po chwili, uważnie przyglądając się Cristianowi i myśląc nad pracą dla niego. Nie miała żadnych pomysłów, bo ciężko coś wymyślić na poczekaniu. Trzeba poszperać w internecie, a może coś ciekawego się znajdzie.

Cristian Verso

Uśmiechnął się lekko.- Nie mam pojęcia, co bym chciał robić, co lubię.- odparł. W sumie.. nie spotyka się często, ze ktoś robi to co lubi. On tak praktycznie nigdy nie spotkał. Dopił kawę i odstawil kubek do zlewu.- Pójdę, odpalę laptopa.- powiedział, po czym udał się do sypialni, po komputer.

Martha Obentley

Martha wstała i udała się na kanapę w salonie. Tam wygodniej, nie będą w kuchni siedzieli. Podciągnęła nogi i rozejrzała się po pokoju. Aha, widać ślady zbrodni. Butelka wody i łapka na muchy cały czas leżały na podłodze. Dziewczyna uśmiechnęła się, a następnie wstała, odłożyła je na stolik i zajęła swoje miejsce.

Cristian Verso

No to Cristian przybył z laptopem. Postawił go na stole.- W sumie to już mi się odechciało..- odparł siadając na kanapie. Wyszczerzył lekko zęby. Ale no co, jak decyzja to decyzja.

Martha Obentley

- Nie, szukasz - rozkazała. Jak już zaczął, to niech skończy. Mógł nie wspominać o tej pracy. Tylko jak znajdzie, to będzie się troszkę dziwnie czuła. Ten pracuje, a ona lat 19, niedługo starsza i żadnej pracy, chociażby dorywczej. - Coś znajdziemy - dopowiedziała po chwili ciszej, jakby do siebie.