Kawalerka.

Martha Obentley

- Myślisz, że będzie mi się chciało? Ja po prostu Cię ostrzegam, a nie mówię, że będę jakimś ochroniarzem - mruknęła. Pacnęła go ponownie łapką, tym razem po nogach i uśmiechnęła się jakby nigdy nic. Ale nie myślcie, że Martha zapomniała o tym, co zrobił Cristian.

Cristian Verso

- Luz, luz.- powiedział pocierając dłonią miejsce, w które dostał. Nie było bardzo mocno, ale było, mimo wszystko. Rozsiadł się wygodnie na kanapie, no i tak.. teraz zaczął rozmyślać nad pracą. Ciekawe, jak tam będzie..

Martha Obentley

Zlekceważyła słowa chłopaka i dalej bawiła się łapką na muchy. Jaka to zajmująca rzecz, ciekawe kto ją wymyślił. Brawa dla niego, choć zawsze mogła być bardziej odstraszająca.
- Te łapki powinny być groźniejsze - stwierdziła, dokładnie badając konstrukcję przedmiotu. - No bo popatrz, na takich pewnych siebie kolesi nie działają wcale - dodała zaraz.

Cristian Verso

- Hm, może dlatego, ze to jest na muchy, a much są mniejsze?- zapytał szerząc zęby. Cristian zebrał się z kanapy i ruszył do sypialni. Otworzył swoją szafę i zaczął w niej szperać. Nie, żeby jakoś specjalnie desperacko. Po prostu wyszukał sobie odpowiednie ciuchy. Nie pójdzie tak jak jest.. bez przesady. Nawet się nie przebrał.

Martha Obentley

- Ty jesteś taką dużą muchą. To powinno mieć jakieś malutkie kolce, coś takiego - powiedziała. Pacnęła sobie lekko w dłoń. - Żeby bardziej bolało - dodała po chwili. Chyba najlepiej będzie, jeśli Martha sama stworzy nową łapkę na muchy, która będzie się nadawała też na większe istoty. Będzie groźniejsza, będzie bardziej ranić, to jest to. Będzie można wbić taką łapkę w czyjąś skórę, a następnie przeciągnąć nią w dół, by spowodować głębokie rany! Wtedy będziemy zwycięzcami.

Cristian Verso

Teraz to ja się będę bać o Cristiana. W jego mieszkaniu jest przyszła zabójczyni.. nie, nie. Cristian chyba szybko wyruszy na tą rozmowę. Jednak tym czasem, wyjął wszystko, co mu potrzebne, wziął je i zaniósł do salonu. Nikomu nie będzie przeszkadzało, ze zmieni koszulę, prawda? Prawda, a co tam. Też tak się stało, Cristian zaczął powoli się przebierać, znaczy odpinać guziki od koszuli.

Martha Obentley

Nie przesadzajmy, chyba tak źle nie będzie. A taka łapka... łapa na muchy to całkiem przydatna rzecz będzie. Oj tak, Martha musi nad tym pomyśleć. Jak wróci do domu, to będzie musiała zacząć coś planować, narysuje to wszystko na kartce. Porozmyślała nad łapką jeszcze przez moment, po czym odłożyła ją na stolik, później ją zabierze ze sobą. Cristian i tak pewnie nie zauważy. Zniknięcia koszuli też nie zauważy. Czyżby Martha stawała się także złodziejem?

Cristian Verso

Robi się niebezpiecznie, należy im ograniczyć kontakt, dla bezpieczeństwa Cristiana xd
Chłopak po krótkiej chwili miał już na sobie nową koszulę. Zerknął na zegarek.- Będziesz chciała dzisiaj jeszcze coś porobić, wyjść gdzieś, czy coś?- zapytał, rozkładając złożone w kostkę jeansy.

Martha Obentley

- Zależy co zaproponujesz. I co masz tam w główce - odpowiedziała zerkając w stronę Cristiana. Pamiętajmy, że Martha zamierza stworzyć nowe narzędzie, więc trzeba uważać. - Ty idziesz na rozmowę, a ja.. Ja coś wtedy wymyślę - stwierdziła. A tak dokładniej - Martha w ciemnościach będzie siedziała przy malutkim stoliku, a światło będzie dawać tylko lampka stojąca obok. Będzie panować totalna cisza i spokój, jedyny dźwięk, który będzie mozna usłyszeć, to będzie dźwięk rysika. Tak! Będzie tworzył się plan złowieszczej łapy!

Cristian Verso

- Ogólnie to będę szedł do tego baru. Jeżeli chcesz możesz tam na mnie zaczekać i coś porobimy, albo po prostu spotkamy się jutro i ode mnie odpoczniesz.- powiedział odpinając spodnie, ściągnął je i ubrał nowe. Niech chociaż raz wygląda, jak człowiek, żeby go przyjęli.

Martha Obentley

- To może zrobimy tak, że Ty na spokojnie pójdziesz na to spotkanie, ja pójdę w swoją stronę. Jak skończysz, dasz mi znać jak poszło i wtedy pomyślimy co dalej - uśmiechnęła się kątem ust. To chyba będzie najlepsze rozwiązanie. Każdy zrobi to, co ma zrobić, a potem będą się martwić o wolny czas. Dziewczyna ułożyła się wygodnie na kanapie i wyjęła z kieszeni komórkę, by sprawdzić czy nikt nie dzwonił lub nie przysłał wiadomości.

Cristian Verso

- No okej.- zgodził się. Chwycił swoje przebrane ciuchy i zaniósł do łazienki. Wrzucił w kosz na pranie, potem najwyżej posegreguje czy coś. Zerknął na zegarek. Ma jeszcze chwilę czasu, także wrócił do dziewczyny. Usiadł na fotelu, na przeciw kanapy.

Martha Obentley

- Zupełnie inny człowiek - wyszczerzyła zęby w szerokim uśmiechu, przyglądając się Cristianowi. Bardzo ładnie wyglądał, postarał się. xd Odłożyła telefon na stolik i przewróciła się na bok, by mieć lepszy widok na chłopaka. - Będzie dobrze - uśmiechnęła się.

Cristian Verso

Uśmiechnął się kątem ust.- Nie przejmuję się.- odparł.- Jeżeli szefowa jest samotna i przez 40, da się ją udobruchać, sam radę, swoim urokiem.- rzekł nieskromnie.- A jeżeli na odwrót.. to hm, szukam nowej pracy, albo najdzie mnie wielki talent barmański.- dodał zaraz po głębszym rozmyśleniu. No nic, jakoś przecież będzie.

Martha Obentley

- Swoim urokiem osobistym powalisz wszystkich. Niedługo trzeba będzie nosić okulary, tak będziesz lśnił - powiedziała. Ta cudowna pewność siebie. Czy to kiedyś przechodzi? - Tylko uważaj, żeby ta szefowa Cię przypadkiem nie przypiłowała trochę - uśmiechnęła się złośliwie.