Kawalerka.

Cristian Verso

- Niech ona na mnie uważa.- wyszczerzył zęby. No co no.. jego pewność siebie, nawet ta udawana trochę go buduje. Kiedyś był inny, bardzo inny. Lepszy taki, niż kujonowaty w domu. Cristian przesiadł się do dziewczyny. Nachylił się nad nią.- A będziesz trzymała kciuki?- zapytał.

Martha Obentley

Pokręciła przecząco głową i uśmiechnęła się szeroko. Łii tam, on i bez tych kciuków da sobie radę. Martha jest tego pewna. Może jeżeli będzie się dobrze zachowywał do czasu tego spotkania, to potrzyma jednego. Zastanowi się.

Cristian Verso

- Ale ani jednego? - zapytał robiąc smutną minę, przybliżył się do niej jeszcze bardziej, pewnie po to, żeby zobaczyła, jak jest smutny.- Nie poradzę sobie bez tego.- dodał zaraz.

Martha Obentley

- Oj tam, już nie rób takiej miny. Nie uwierzę w to - posłała mu cwany uśmieszek, palcem dotykając jego nosa. - Jesteś taaaki wspaniały, więc na co Ci takie kciuki? Nie i koniec - dodala. Wzruszyła lekko ramionami, zaznaczając, że ona na to wpływu już nie ma.

Cristian Verso

- To nie.- mruknął, krótko po tym musnął dziewczynę w usta, wstał i poszedł do łazienki. Należy też ogarnąć twarz, albo chociaż te przydługie włosy.. ta, niedługo musi iść do fryzjera, bo będą mu stały na każdą stronę.

Martha Obentley

- No jasne - westchnęła. Spojrzała w stronę łazienki. A gdyby tak.. No tak, Martha musi się odegrać. Szybko wstała z kanapy i postanowiła przesunąć fotel pod drzwi łazienki. Na szczęście tak daleko nie było, a sam fotel nie sprawiał problemów. Zręcznie to wszystko poszło, zadowolona Martha usiadła w fotelu i czekała tylko na próby wyjścia Cristiana z łazienki.

Cristian Verso

Chwycił za klamkę, ta.. miło mu. Klucz jest od jego strony, także Martha musiała czymś zastawić.- No to ha ha.- mruknął, siadając na wannie. W sumie, sam sobie przyznał, ze mu się należało, ale csii.

Martha Obentley

- Żyjesz jeszcze? Dlaczego nie wychodzisz? - zapytała udając, że nie wie o co chodzi. Uśmiechnęła się dumnie. Jak cudownie smakuje zemsta. Posiedzi sobie tak jeszcze chwilkę, będzie mogła akurat pomyśleć nad niektórymi sprawami, obejrzy paznokcie, bo może trzeba będzie niedługo udać się do kosmetyczki. Jak miło...

Cristian Verso

- Nie wychodzę, bo obmyślam plan. Jak tu poderwać kelnerki i jak iść, żeby mieć krótszą drogę do Lucy.- mruknął opierając się o ścianę. Po chwili zaczął w nią walić głową, tak nie za mocno, ale wystarczająco.

Martha Obentley

- W takim razie masz trochę czasu na rozmyślanie. Jestem taka wspaniałomyślna, czyż nie? - zachichotała. Zaczęła nucić jakąś piosenkę, czasem specjalnie śpiewała głośniej. Całkiem dobrze się bawiła, jednak w głębi duszy miała nadzieję, że chłopak nie ma w łazience żyletek albo nie ma klaustrofobii.

Cristian Verso

- Jestem Ci za to wdzięczny.- mruknął z ironią w głosie. Co by tu porobić.. Chłopak wstał i zaczął uporządkowywać włosy. Gdyby tylko miał nożyczki, pewnie by je ściął. Ale to może nawet dobrze, że ich nie ma..

Martha Obentley

- No widzisz. Jeżeli tak bardzo tego chcesz, mogę robić to częściej - odpowiedziała z troską. Pokręciła się jeszcze trochę na fotelu, pośpiewała piosenki, po czym wstała i bezszelestnie przesunęła kanapę spod drzwi. Odeszła kawałek dalej, oparła ręce na biodrach i stała tak wpatrując się w drzwi łazienki.

Cristian Verso

A on siedział tam dalej. Mimo odgłosów, posiedzi tam chwilkę, a potem wyjdzie. Poprawił jeszcze co nieco, użył dezodorantu i po chwili wyszedł z łazienki.- Jestem gotów i zwarty.- powiedział, stając prosto.

Martha Obentley

- Cristian - zaczęła poważnie - czy dobrze się czujesz? Jak byłeś w łazience, to mówiłeś tak, jakbym coś zrobiła z tymi drzwiami - wskazała na drzwi łazienki. Spojrzała na chłopaka, udając zmartwioną jego zachowaniem. Podeszła do niego z zatroskaną miną i przyłożyła mu dłoń najpierw do policzka, a potem do czoła.

Cristian Verso

- To stres, rozumiesz.- odparł. Zacisnął wargi i potrząsł potwierdzająco głową. Objął dziewczynę i musnął w policzek.- Ale teraz już jest git.- dodał szczerząc się.